قومیت گرایی در شعر جریر و فرزدق

مقصود از قوم گرایی،قومیت مداری و برتری و امتیاز قومی بر قوم دیگر یا گروهی بر گروه دیگر است ونیز قومیت گرایی در شعر به معنای گرایش گروهی از افراد جامعه به قوم و قبیله خود و معیار قرار دادن آن در فعالیت شاعرانه میباشد.از میان شاعران قومیت گرا در عصر اموی،فرزدق عمر خود را در مدح و هجو گذرانده و در مدح خود از اخطل و جریر،یعنی شاعران هم دوره خود عقب مانده وجریر نیز در رثاء از فرزدق پیشی گرفت زیرا که روحش نرم ولطیف بود.اما موضوعی که در آن فرزدق بر اخطل و جریر برتری می یابد فخر است. روشن است که جریر در همه مباحث مربوط به عواطف و لطافت آن به رقابت نمی پردازد و از این رو در رثاء و غزل و عواطف زناشویی و پدری از اخطل و فرزدق جلوتر است.جریر نیز در هجا از هم ردیفان خود جلوتر است زیرا می داند که چگونه تیرهای خود را به سمت چشمان حریف پرتاب کند.