تبیین تجارب دستیاران پزشکی از تصمیم‎گیری‎ بالینی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: تصمیمگیری بالینی یک جزء اصلی عملکرد بالینی است که پیامد قضاوت بالینی صحیح است و اساس کار برای مراقبت از بیمار است. تصمیمگیری صحیح بیش از هر عاملی بر کیفیت ارائه خدمات به بیماران تاثیر میگذارد. انفجار دانش پزشکی و لزوم استقلال عملکرد دستیاران، تصمیمگیری بالینی در شرایط دشوار را برای آنان پیچیدهتر نموده است؛ لذا این مطالعه با هدف تبیین تجارب دستیاران پزشکی از تصمیمگیری بالینی انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی است. مشارکت کنندگان، دستیاران پزشکی سال اول تا چهارم شاغل در بیمارستانهای آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز بودند که برای انتخاب آنان از روش نمونهگیری هدف مند با در نظر گرفتن حداکثر تنوع استفاده شد. دادهها از طریق مصاحبههای نیمه ساختار یافته انفرادی جمعآوری و به طور همزمان تحلیل شد. برای مدیریت تحلیل دادهها از نرم افزار MAXQDA-۱۰ استفاده شد. نتایج: تجارب دستیاران پزشکی از تصمیمگیری بالینی، در ۳ طبقه اصلی شامل "نارسایی الزامات تصمیمگیری بالینی"، "الزام به تصمیم گیری مبتنی بر شرایط حاکم بر عرصه بالین" و " فقدان حمایت حرفهای"سازمان دهی شد. نتیجه گیری: با توجه به این که تصمیمگیری بالینی در ساختاری متشکل از شرایط حاکم بر عرصه بالین، امکانات و تجهیزات موجود و نیز روابط حرفهای در محیط کاری شکل میگیرد؛ لذا رفع چالشهای مرتبط با تصمیم گیری بالینی مستلزم بسترسازی فرهنگی، آموزشی، حرفه ای و نیز بهبود روابط میان فردی است.