مشارکت در برنامه های یادگیری الکترونیکی: بررسی آمادگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: با رشد فناوری اطلاعات و ارتباطات، رویکرد جدیدی در یادگیری به نام "یادگیری الکترونیک" به وجود آمده است. اجرای یادگیری الکترونیکی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به عنوان یکی از اهداف عینی برنامه استراتژیک معاونت آموزشی مستلزم انجام مطالعات گسترده جهت حضور فعال و آمادگی فراگیران در محیط یادگیری الکترونیکی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی آمادگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در رابطه با یادگیری الکترونیکی انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی در سال ۱۳۹۷ به وسیله فرمول کوکران از میان ۶۰۷۹ نفر دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ۴۱۲ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گرداوری داده ها به وسیله پرسشنامه محقق ساخته پس از تایید روایی و پایایی انجام شد. تحلیل داده ها به وسیله آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون) انجام شد. نتایج: یافته ها نشان داد در بین مقاطع مختلف، اکثر عوامل یادگیری الکترونیکی دارای تفاوت معناداری بودند (۰۵/۰>p). از منظر دانشجویان از میان ۸ عامل مورد بررسی، عامل تجربیات مشارکت در یادگیری الکترونیکی ۸۶/۱۲±۸۵/۷۹ (میانگین از۱۰۰) مهم ترین عامل تعیین کننده یادگیری الکترونیکی بود و عامل مدیریت زمان ۶۱/۱۴±۳۹/۵۹ (میانگین از ۱۰۰) کم اهمیت ترین عامل بود. عواملی همچون مهارت های فن آوری اطلاعات و ارتباطات با توانمندی در یادگیری (۶۲/۰=r)، عادات یادگیری با توانمندی در یادگیری (۶۵/۰=r)، انگیزه با سودمندی یادگیری الکترونیکی (۶۶/۰=r) بالاترین همبستگی مثبت را داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، تصمیم گیرندگان در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می توانند برای عواملی هم چون مدیریت زمان و انگیزه برای یادگیری الکترونیکی که در سطح پایینی قرار دارد، قبل از پیاده سازی دروس به شکل الکترونیک سرمایه گذاری کنند و ابتدا این موانع را حل و فصل نمایند و سپس یادگیری الکترونیکی اجرا شود.