دیدگاه دانشجویان دندانپزشکی شهید بهشتی در مورد شیوه های ارزشیابی دروس بالینی

مقدمه: ارزشیابی جزء لاینفک برنامه های آموزشی محسوب می شود و بی تردید انجام ارزشیابی مناسب جهت دروس بالینی گروه علوم پزشکی و دندانپزشکی که رسالت تربیت نیروهای متخصص حرفه ای را دارند، باعث ارتقای سطح کیفی آموزش می شود. هدف از این مطالعه بررسی نظر دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی درباره شیوه های ارزشیابی دروس بالینی دندانپزشکی عمومی درسال ۱۳۹۷ -۱۳۹۶ انجام گرفت. روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تمام دانشجویان ترم ۱۰ و ۱۱ (در مجموع ۵۰ نفر) دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۶ شرکت نمودند. ابزار گرد آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود که پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. براساس مقیاس سه درجه ای لیکرت میانگین بین ۰تا ۷/۰ ضعیف، ۷/۰ تا ۴/۱ متوسط و ۴/۱ تا ۲ قوی در نظر گرفته شد. شیوه گرد آوری پرسشنامه ها به صورت میدانی انجام گردید. بعد از جمع آوری پرسشنامه ها، داده ها way Anova One و Tukey و آزمون کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از منظر گروه هدف حیطه ارزشیابی آسکی با میانگین ۶۹/۰وانحراف معیار۴۴/۰ متوسط رو به ضعیف، روش ارزشیابی ریکوارمنت با میانگین۹۹/ وانحراف معیار۵۰/۰متوسط و حیطه کیفیت نحوه ارزشیابی دروس بالینی با میانگین ۲۰/۱ وانحراف معیار۳۲/۰خوب ارزیابی شد. ولی عدم رضایت در چند مورد از جمله فیدبک دهی اساتید، مناسب بودن روش ارزشیابی آسکی برای ارزیابی مهارت های بالینی دندانپزشکی و استفاده از معیار های یکسان برای نمره دهی توسط اساتید از نظر دانشجویان دیده شد. نتیجه گیری: با توجه به نظر کلی دانشجویان که شیوه های ارزشیابی دروس بالینی را درمجموع متوسط ارزیابی کردند، به نظر می رسد که روش های ارزشیابی دروس بالینی و کیفیت نحوه ارزشیابی آنها در دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی نیاز به بررسی و بازنگری دارد.