نقش میانجی توانمندی استاد بر کاربرد یادگیری الکترونیک: یک مدل نظری تحلیل مسیر

مقدمه: امروزه یادگیری الکترونیک جایگاه ویژه ای در آموزش بشر دارد. اگرچه معلمان کاربران اصلی فناوری در آموزش هستند، اما زیرساخت های مورد نیاز و ماهیت دروس نیز جایگاه ویژه ای در بهره مندی اساتید از این امکان آموزشی دارند. مرور متون نیز نشان می دهد که متغیر توانمندی اساتید در آموزش الکترونیک می تواند به نحوی رابطه بین این دو عامل و کاربرد یادگیری الکترونیک را توضیح دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی توانمندی اساتید بر رابطه بین امکانات آموزشی و ماهیت دروس در استفاده از یادگیری الکترونیک انجام شد. روش ها: مطالعه مقطعی حاضر با رویکرد همبستگی پیش بینی کننده در یک نمونه ۸۵ نفری از اعضای هیات علمی پایه دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال ۱۳۹۸ انجام شد. این اساتید نقطه نظراتشان را در خصوص امکانات، ماهیت دروس، توانمندی استاد و کاربرد یادگیری الکترونیک را براساس پرسشنامه امکان سنجی آموزش الکترونیک در گروه آموزشی خود، بیان نمودند. سپس اثرات مستقیم و غیرمستقیم این عوامل به کمک یک مدل تحلیل مسیر مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: برخلاف ماهیت دروس، امکانات یادگیری الکترونیکی به صورت مستقیم می تواند کاربرد یادگیری الکترونیک را پیش بینی کند(۱۶/۰ =β، فاصله اطمینان ۹۵% : ۱۳۰/۰- تا ۵۲۷/۰). این تاثیر با وجود نقش میانجی توانمندی اساتید تقویت شده و متغیر توانمندی اساتید به عنوان یک متغیر میانجی نسبی باعث تقویت مدل نهایی مطالعه گردید(۲۶/۰ =β، فاصله اطمینان ۹۵% : ۰۰۳/۰- تا ۴۵۹/۰). نتیجه گیری: یافته ها حاکی از اهمیت نقش متغیر میانجی توانمندی اساتید در به کارگیری یادگیری الکترونیک است. پس وجود امکانات یادگیری الکترونیک و ماهیت دروس یک رشته برای پیش بینی میزان کاربرد یادگیری الکترونیک، کافی نیست. لذا پیشنهاد می گردد که برای توسعه یادگیری الکترونیک علاوه بر تهیه زیر ساخت ها به توانمندسازی اعضای هیات علمی، اهتمام ویژه شود.