میزان دستیابی به انتظارات شغلی مبتنی بر حداقل های یادگیری درس بارداری زایمان در مقطع کارشناسی مامایی

مقدمه: یکی از نتایج مهم دوره آموزشی مامایی توانمندی بالینی دانش آموختگان مامایی است. . دانشجویان به عنوان فراگیران، بهترین منبع برای شناسایی مشکلات آموزش هستند. هدف از این مطالعه بررسی میزان تناسب توانمندی های بالینی دانش آموختگان مامایی با انتظارات شغلی از آنان در حیطه بارداری و زایمان است. روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی ابتدا با استفاده از تکنیک دلفی، انتظارات شغلی در بارداری و زایمان تعیین شد و بر اساس آن پرسشنامه ای برای خودارزیابی ۵۰ نفر از دانش آموختگان مامایی دانشگاه های علوم پزشکی وآزاد اهواز از توانمندی های بالینی و مقایسه آن با این انتظارات تدوین گردید. این پرسشنامه در چهار بخش پذیرش و اداره لیبر، انجام زایمان، مراقبت های پس از زایمان و اقدامات ضروری در مواقع اورژانس تنظیم شد و پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. افراد به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: در اکثر موارد انتظارات شغلی با توانمندی های بالینی دانش آموختگان متناسب بود و آنها برای ورود به عرصه خدمت از آمادگی لازم برخورداربودند. در برخی موارد نیازهای آموزشی در دانشگاه تامین نشده است و در برخی موارد انتظارات شغلی در سرفصل دروس وآموزش های بالینی هماهنگی ندارد و دانش آموختگان کاملا با آن ها بیگانه بودند. نتیجه گیری: در موارد عدم پوشش آموزش ها مسوولین آموزشی دانشکده ها و در موارد عدم تناسب انتظارات شغلی با سرفصل دروس دانشگاهی لازم است که مسوولین برنامه ریزی آموزشی ک با بازنگری برنامه های آموزشی و برنامه ریزی آموزشی مناسب در رفع مشکل اقدام نمایند.