ارتباط کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم دهی با انگیزش تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم

مقدمه: انگیزه یکی از عوامل اساسی در یادگیری است و می تواند بر جنبه های مختلف رفتاری دانشجویان در محیط های آموزشی موثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم دهی با انگیزش تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم در سال ۱۳۹۶ انجام شد. روش ها: در این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی همبستگی در سال ۱۳۹۶، نمونه ای شامل ۲۶۱ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی بر حسب جنسیت از شش دانشکده انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه استاندارد کیفیت تجارب یادگیری نیومن(Neuman)، پرسشنامه خودنظم دهی هانگ و انل (Hong and O’Neil) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند (Vallerand) و همکاران جمع آوری شد. سپس اطلاعات با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بین نمره کل مقیاس کیفیت تجارب یادگیری و خرده مقیاس های (منابع، محتوا و انعطاف پذیری) با انگیزش تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. همچنین بین میانگین نمره کل مقیاس خودنظم دهی و تمام ابعاد آن با انگیزش تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. در نهایت، نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم دهی به شکل مثبت و معناداری پیش بینی کننده انگیزش تحصیلی است و حدود ۱/۱۲ درصد از واریانس انگیزش تحصیلی از طریق این متغیر تبیین می شود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، بهبود کیفیت تجارب یادگیری دانشجویان توسط دانشگاه ها باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین پیشنهاد می شود برنامه ریزان درسی و مدرسان به طراحی و به کارگیری روش های تدریس مناسب در جهت افزایش انگیزش و مهارت های خودنظم دهی فراگیران اقدام کنند.