ارتباط توانایی آینده پژوهی با کیفیت تجارب یادگیری دانشجویان

مقدمه: آینده پژوهی مطالعه ای فرارشته ای است که می تواند تمام علوم را تحت تاثیر خود قرار دهد. دانشجویان منابع انسانی آینده نظام سلامت هستند که توانایی آینده پژوهی آنان می تواند از طریق آموزش در طی سال های تحصیل بهبود یابد. لذا این مطالعه با هدف تعیین ارتباط توانایی آینده پژوهی و کیفیت تجارب یادگیری دانشجویان علوم پزشکی مشهد در سال ۱۳۹۶ انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی- همبستگی، جامعه پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند که ۳۷۰ نفر از ایشان به صورت نمونه گیری طبقه ای دو مرحله ای وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه های روا و پایای توانایی آینده پژوهی پارسا و همکاران و کیفیت تجارب یادگیری نیومن (Neumann) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، رگرسیون چندگانه و همبستگی اسپیرمن انجام شد. نتایج: میانگین توانایی آینده پژوهی دانشجویان کمی بیش تر از حد متوسط (۵/۲۴±۵/۱۳۸) از مجموع ۲۲۵ امتیاز و میانگین کیفیت تجارب یادگیری در حد متوسط (۱/۷±۲/۳۴) از مجموع ۶۰ نمره بود. بین ابعاد آینده پژوهی و ابعاد کیفیت تجارب یادگیری همبستگی مستقیم و معناداری وجود داشت اما شدت این همبستگی ضعیف است (۰۱/۰P<، ۲۶۵/۰=r). ابعاد چهارگانه کیفیت تجارب یادگیری ۱۰ درصد از نمره کل آینده پژوهی را پیش بینی می کند. نتیجه گیری: با توجه به همبستگی ضعیف بین توانایی آینده پژوهی دانشجویان و کیفیت تجارب یادگیری، احتمال می رود عوامل اثرگذار قوی تری وجود داشته باشد که بتوان با استفاده از آنها توانایی آینده پژوهی دانشجویان را پیش بینی نمود و یا افزایش داد. لذا انجام بررسی های بیش تر برای شناسایی عوامل اثرگذار بر آن در آموزش عالی به عنوان تولید کننده نیروی انسانی برای رسیدن به توسعه و آینده مطلوب پیشنهاد می گردد.