بررسی شاخص های شهر الکترونیک و جایگاه آن در توسعه بنادر آزاد تجاری (مطالعه موردی: شهر چابهار)

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 146

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_GEOGR-18-41_004

تاریخ نمایه سازی: 10 دی 1401

چکیده مقاله:

امروزه حرکت و پیشرفت جوامع به سمت دنیای الکترونیک می باشد. لذا با توجه به مناطق آزاد تجاری- صنعتی می توانند به عنوان دروازه کشورها نقش مهمی در افزایش صادرات، توسعه اشتغال، جذب سرمایه گذاری های داخلی و خارجی و توسعه پایدار فضایی در منطقه داشته باشند داشتن زیرساخت های فناوری اطلاعات و ارتباطات می­تواند نقش به سزایی در توسعه این مکان ها بازی کند. در این راستا هدف پژوهش حاضر بررسی شاخص­های شهر الکترونیک و جایگاه آن در توسعه بنادر آزاد تجاری شهر چابهار می­باشد. رویکرد حاکم بر فضای تحقیق کمی و نوع تحقیق کاربردی است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر تحقیقات میدانی و پرسشنامه­ای می­باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل شهروندان چابهار می­باشد، حجم نمونه از فرمول کوکران، ۳۸۴ نفر تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل مسیر و آزمون تی تک نمونه­ای استفاده شده است. نتایج آزمون تی تک نمونه­ای نشان داد که میزان استفاده شهروندان از شاخص­های شهر الکترونیک با میانگین ۳۸/۳ بالاتر از وضعیت مطلوب است. همچنین فناوری اطلاعات در توسعه بنادر آزاد چابهار در بعد اجتماعی با میانگین ۲۲/۳ ، در توسعه اقتصادی با میانگین ۴۰/۳ و در توسعه کالبدی بندر چابهار با میانگین ۳۳/۳ تاثیر چشمگیری داشته است. جهت بررسی مهمترین تاثیرات شاخص­های شهر الکترونیک در منطقه آزاد تجاری چابهار، از آزمون تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج نشان داد، در بین شاخص­های مطرح شده، شاخص­های سرمایه گذاری در بخش خصوصی با ضریب بتای  ۵۶۴/۰، شاخص توسعه تجارت در حوزه­های ملی و بین المللی با ضریب بتای ۷۶۵/۰، شاخص افزایش درآمد حاصله از فعالیت­های منطقه ازاد با ضریب بتای ۱۲۳/۰، شاخص افزایش اشتغال مولد و دائمی با ضریب بتای ۱۵۴/۰، تسهیل و توسعه صادرات و جذب سرمایه­های خارجی با ضریب بتای ۲۳۴/۰، اثرات مستقیم را داشته­اند. ولیکن بیشترین میزان تاثیر در شاخص توسعه تجارت در حوزه­های ملی و بین المللی می­باشد.

نویسندگان

محمد کریم رئیسی

عضو هیات علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه پیام نور، نیکشهر، سیستان و بلوچستان، ایران.