ارزیابی رابطهی عوامل ژئومورفولوژی با اشکال فرسایش با استفاده از طرح LADA و آزمون آماری کروسکال والیس : مطالعه موردی آبخیز مارگون در استان فارس

آبخیز بررسی شده یکی از منطﻘه های مستعد دامپروری در استان فارس است که با بهره گیری بیش ازحد و نامناسب از زمین ، در خطر پیدایش و پیشرفت شکل های مختلف فرسایش آبی می باشد . بنابراین ضروری است که عامل های موثر بر تشدید شرایط فرسایش آبی در آن ها برای مدیریت و مهارکردن آن ها بررسی شود. در این تحﻘیق رابطه ی عامل های مهم زمین ریختی با تغییر شکل های فرسایش آبی سطحی، شیاری، خندقی و زمین (بدلند) در بخشی از آبخیز مارگون به دست آورده شد. طبﻘه های مختلف جنس سنگ، شیب، جهت و ارتفاع با هر یک از شکل های فرسایش در منطﻘه ارتباط داده شد تا ایجاد شدن انواع آن ها و شکل فرسایشی غالب در طبﻘه های هر یک از عامل ها مشخص گردد . با کمک گرفتن از پژوهش ارزیابی تخریب زمین در منطﻘه های خشک (LADA ) به شکل های فرسایش منطﻘه برحسب شدت و ضعف آن ها رتبه داده شد ، و برپایه ی ماهیت داده ها و متغیرهای بررسی شده آزمون آماری کروسکال والیس به کار برده شد. نتیجه های به دست آمده بیانگر آن است که بیش ترین فراوانی شکل های پیشرفته ی فرسایش آبی یعنی فرسایش خندقی و بدلند به ترتیب در سازندهای آهک رس و سنگ گچ و نمک (۴/۸ % و ۸ /۱۵ %) ، بلندی های ۱۰۰۰-۱۲۰۰ متر (۷/۶ % و ۳/۲۱ %) ، شیب های ۱۰-۲۰ % (۷/۸ % و ۱۵ %) ، و جهت دامنه ی جنوبی (۷/۵ % و ۵/۹ %) است. نتیجه ی آزمون آماری برای جنس سنگ، شیب و جهت دامنه در تراز ۰۱ /۰ و برای ارتفاع در تراز ۰۵/۰ معنی دار به دست آمد ، که نشان می دهد شکل های فرسایش آبی در طبﻘه ی عامل های بررسی شده تفاوت مشخصی دارد. بنابراین می توان این عامل های ژئومورفولوژی را برای ارزیابی کردن شکل های فرسایش آبی و شدت آن در منطﻘه های مشابه به کار برد.