ارزیابی توان اکولوژیک توسعه فیزیکی شهر رشت با استفاده از منطق فازی در محیط GIS

با مدلسازی سیستم پیچیده شهری، الگوهای فضایی و روندهای رشد شهری را می­توان شبیه­سازی و پیش­بینی کرد و درک بهتری از سیستم شهر به­عنوان یک کل به­دست آورد. از اینرو از مدل­های فضایی ابزارهایی مفید برای درک فرآیند توسعه­شهری و ابزاری کمکی برای سیاست­گذاری، مدیریت و برنامه­ریزی شهری می­باشد. در همین راستا ضرورت ارزیابی توان اکولوژیک کاربری توسعه­شهری به معنای عینیت­بخشیدن به قابلیت بالقوه سرزمین مورد انتظار است. هر صورت، برای داشتن یک توسعه­پایدار و در خور شهرها، برنامه­ریزی سرزمین امری ضروری است. بنابراین پژوهش حاضر به­منظور ارزیابی توان اکولوژیک توسعه فیزیکی شهر رشت با استفاده ترکیبی از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و منطق­فازی انجام گرفته است. در این نوشتار، هشت معیار جهت پهنه­بندی اراضی مستعد توسعه­شهری رشت در محیط نرم افزاری Arc GIS۱۰.۲ استفاده شده است. یافته­های تحقیق حاصل از روش فازی، بیانگر این بود که ۱۵.۸۸ درصد از مساحت منطقه مورد مطالعه که معادل ۱۲۹۹.۹۸ هکتار می­باشد در کلاس خیلی­مناسب قرار دارد. این مقدار برای کلاس با قابلیت مناسب برابر ۲۲.۹۵ درصد معادل ۱۸۷۸.۴۹۵ هکتار از مساحت منطقه می­باشد. ۲۷.۵۶ درصد از مساحت حوزه که معادل ۲۲۵۵.۲۷۳ هکتار می باشد در کلاس با قابلیت متوسط قرار دارد. ۲۲.۸۱ درصد از مساحت حوزه که معادل ۱۸۶۷.۲۶۱ هکتار می­باشد در کلاس با قابلیت نامناسب قرار دارد. در نهایت ۱۰.۷۷ درصد از مساحت حوزه که معادل ۸۸۱.۴۶۳۴  هکتار در کلاس با قابلیت خیلی­نامناسب می­باشد.