بررسی عوامل موثر بر رفتار نوع دوستانه در بین شهروندان همدانی در سال ۱۳۹۲

تحقیق حاضر، در صدد بررسی عوامل موثر بر رفتار نوع­دوستانه در هنگام بروز یک موقعیت اضطراری و بحرانی می­باشد.  اینکه چه عواملی   می­توانند در چنین موقعیت­هایی در مداخله و ارائه­ی رفتار یاری­گرانه، نقش تسهیل­کننده یا مانع­شونده ایفا کنند؛ با این هدف، به نظریه­هایی که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم درباره­ی این موضوع به بحث پرداخته بودند، مراجعه شد.  نظریه­هایی همچون شهرگرایی، نهادگرایی، غفلت جمعی، لوث مسئولیت و رفتارگرایی چارچوب نظری پژوهش را تشکیل داده و فرضیات تحقیق از آنها استخراج شدند.  روش تحقیق، پیمایش و تکنیک مورد استفاده، مصاحبه به کمک پرسشنامه­ی محقق ساخته با سوال­های بسته  می­باشد.  جامعه­ی آماری تمامی شهروندان بالای ۱۸ سال شهرستان همدان بود که بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۲ مرکز آمار ایران ۸۸۹۵۸۳ نفر ذکر شده است.  با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه ۳۸۴ نفر محاسبه گردید.  نحوه­ی نمونه­گیری، ترکیبی از روش خوشه­ای و تصادفی است.  بدین صورت که مناطق مختلف شهری بر اساس عرف اقتصادی اجتماعی به سه طبقه تقسیم و در مرحله­ی اول بر اساس نمونه­گیری خوشه­ای، از هر طبقه پنج منطقه انتخاب شدند و در مرحله­ی بعد، با استفاده از نمونه­گیری تصادفی پاسخگویان انتخاب شدند.  یافته­های تحقیق و آزمون­های آماری مربوطه نشان داد که بین نهادگرایی (۴۱/۰-)، شهرگرایی (۷۲/۰-)، غفلت جمعی (۳۷/۰-)، لوث مسئولیت (۲۷/۰-) و رفتارگرایی (۵۶/۰-) و نوع­دوستی رابطه­ی معناداری وجود دارد.  به عبارت دیگر؛ نهادگرایی، شهرگرایی، لوث مسئولیت، غفلت جمعی و تعلق به اصول رفتارگرایی باعث کاهش میزان  نوع­دوستی در افراد می­گردد.