مدلسازی و پیشبینی تغییرات کاربری اراضی بر اساس مدل LCM در حوضه آبریز دز، ایران

تغییرات زیست محیطی و چالش های توسعه پایدار می تواند به شدت به فعالیت های نامطلوب انسانی در ازای تقاضا برای زمینمرتبط باشد. در سراسر جهان، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، تغییرات گسترده کاربری اراضی عمدتا در دهه های اخیررایج است. هدف این پژوهش، مدل سازی و پیش بینی تغییرات کاربری اراضی توسط مدل LCM در حوضه دز است. واقع شدنشهرها و روستاهای زیادی در این منطقه و در حاشیه رودخانه دز، اهمیت بررسی تغییرات و پیش بینی کاربری اراضی در اینمنطقه را افزایش میدهد. تصاویر سنجنده های OLI لندست ۸ به ترتیب برای سالهای ۲۰۱۳ ، ۲۰۱۶ ، ۲۰۱۹ استفاده شد. باتوجه به نتایج ارزیابی دقت مدل، سالهای ۲۰۱۳ ، ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ به ترتیب ضرایب کاپای ۱۹ / ۸۸ ، ۴۶ / ۸۷ و ۹۱ / ۸۹ را نشاندادند. پس از مدلسازی تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین، پیش بینی برای سال ۲۰۳۰ صورت گرفت. بر اساس نتایج، کاربریکشاورزی بیشترین وسعت از منطقه را به خود اختصاص داده و همواره روند صعودی داشته است. همچنین کاربری های شهری وبدنه آبی در سال ۲۰۳۰ افزایش یافتند. افزایش زمینه ای کشاورزی و شهری می تواند تهدیدی جدی برای اکوسیستم منطقهباشد. می توان از نقشه های حاصله برای شناسایی مناطق حساس، به منظور مدیریت و برنامه ریزی بهتر در آینده استفاده کرد.