موفقیت زادآوری و نرخ بقای روزانه باکلان در کلنی رامسر

باکلان از گونه های وابسته به اکوسیستم های دریایی و آب شیرین است و در بالای زنجیره غذایی این اکوسیستم ها قرار دارد. لذا اینگونه شاخص مناسبی برای بررسی تغییرات زیستی، آلودگی ها و سایر فعالیت های انسانی موثر بر این زیستگاه ها است. در این تحقیق وضعیت جوجه آوری باکلان در کلنی رامسر، در یک فصل زادآوری از اسفند ۱۳۸۱ تا اواخر تیر ۱۳۸۲ مورد مطالعه قرار گرفت و عوامل موثر در موفقیت تولید مثل آن بررسی شدند. نرخ بقاء روزانه در مراحل مختلف با استفاده از روش های Mayfield و Maximum Likelihood محاسبه گردید. میانگین تعداد همزادان ۰۳/۳ در آشیانه های نمونه بود و زادآوران اوائل فصل به طور معنی داری تعداد همزاد بیشتری داشتند. همچنین همبستگی مثبتی بین اندازه آشیانه ها با تعداد همزادان و موفقیت زادآوری دیده شد. موفقیت زادآوری محاسبه شده در آشیانه های نمونه ۸۸/۲ (حدود ۸۰ درصد تخم های اولیه) بود. موفقیت زادآوری در زادآوران اوائل و اواخر فصل تفاوت معنی داری نداشت. میزان نرخ بقاء روزانه نیز در مراحل پرورش جوجه ها بیشتر از دوره تفریخ بوده و تلفات بیشتری دراین دوره وجود داشت. به طور کلی نتایج نشان داد که منطقه کلنی رامسر در مقایسه با سایر کلنی های مطالعه شده شرایط مناسب تری برای زادآوری باکلان دارد.