واکاوی رفتار روزانه جزیره گرمایی شهر تهران

جزیره گرمایی شهر به افزایش دمای فضای انسان ساخت شهری در مقایسه با حومه طبیعی آن اشاره دارد. این پدیده که از پیامدهای گسترش شهرنشینی و شهرسازی است، و امروزه به مسئله ای بسیار با اهمیت در اقلیم شناسی شهری تبدیل شده است. رشد سریع و عدم توجه کافی به عناصر طبیعی موثر در فرایند برنامه ریزی و اجرای طرحهای شهری، پیامدهای زیست محیطی متعددی به همراه دارند که از جمله آنها پدیده جزیره گرمایی است که از تمرکز فعالیت های انسانی و نیز از تغییر نوع پوشش سطحی ناشی می شود. در این پژوهش به منظور واکاوی رفتار روزانه جزیره گرمایی شهر تهران با بررسی ۸ روز از سال ۲۰۰۶ و با استفاده از پهنه بندی میدان وزش باد و دما، رفتار روزانه جزیره گرمایی واکاوی شد. داده های جوی از ۱۴ ایستگاه هواشناسی استخراج شد. همچنین میدان باد با استفاده از مدل آلودگی هوا مدل سازی شد. شکل فضایی جزیره گرمایی در هر روز با فواصل زمانی سه ساعته در نرم افزاز ArcGIS ترسیم شدند. محاسبات آماری، از جمله شدت جزیره گرمایی محاسبه شد. نتایج واکاوی داده های ایستگاهی و خروجی مدل نشان می دهند که با وجود رسیدن باد به حد آستانه محاسبه شده، شدت جزیره گرمایی همواره مثبت است. به علاوه سرعت و جهت باد بیش ترین نقش را در الگوی فضایی و شدت جزیره گرمایی دارد و میان الگوهای فشار با جزیره گرمایی ارتباط خوبی وجود ندارد. مرکز اصلی جزیره گرمایی در حدفاصل ایستگاههای بهمن، بازار و آزادی قرار دارد و در ضمن هسته اصلی برودتی شهر تهران در اطراف ایستگاههای شمال تهران، اقدسیه و تجریش به دست آمد.