ارزیابی و رتبه بندی مناطق شهری با تاکید بر کیفیت اکولوژیکی پارکها و فضای سبز به روش تاپسیس (مطالعه موردی: مناطق شهری مشهد)

توسعه فیزیکی شهرها در دهه های اخیر باعث ایجاد دگرگونی های عمده ای در شرایط محیطی و اکولوژیکی شهرها شده است. افزایش مهاجرت، تغییر کاربری اراضی و شیوع آلودگی ها، از عوامل اصلی در تغییر کیفیت و پایداری شرایط اکولوژیکی در محیط های شهری است. برای به حداقل رساندن این امر در محیط شهری روشهای ارزیابی مختلفی پیشنهاد شده است. یکی از این روشها، ارزیابی کیفیت شرایط اکولوژیک شهری با تکیه بر دانش سیمای سرزمین می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی کیفیت اکولوژیکی فضاهای سبز مناطق شهری مشهد و رتبه بندی آنها است.در این مطالعه برای تهیه نقشه فضای سبز شهر مشهد از تصاویر ماهواره ای لندست ۸ سال ۲۰۱۴ و نقشه کاربری اراضی مشهد (۱۳۹۰) استفاده شده است. مدل ارزیابی کیفیت براساس شاخص های کمی و کیفی و مبتنی بر متریک های سیمای سرزمین است. متریک های مورد استفاده شده در این تحقیق شامل: NP, CA, PLAND, LPI, LSI, MESH, DIVITION, TE, ED, SHDI است و از ابزار GIS ۱۰.۳ و FRAGSTAT ۴.۳ در این تحقیق استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که منطقه ۵ دارای بهترین کیفیت اکولوژیکی است و در نقطه مقابل منطقه ۱۲ مشهد نامطلوب ترین کیفیت اکولوژیکی را دارا است.