پیش بینی اضطراب اجتماعی بر اساس ترومای دوران کودکی با نقش میانجی ناگویی هیجان در نوجوانان

اضطراب اجتماعی در دوره نوجوانی میتواند موجب اختلال در فرایند رشد اجتماعی فرد گردد. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اضطراب اجتماعی بر اساس ترومای دوران کودکی با نقش میانجی ناگویی هیجان در نوجوانان انجام شد. مطالعه حاضر، توصیفی-همبستگی و از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه نوجوانان شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بود. از این بین نوجوانانی که نمره بالاتر از ۴۰ را در پرسش نامه اضطراب اجتماعی کسب کردند، ۱۰۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و از آنها خواسته شد تا به پرسشنامه ترومای دوران کودکی و مقیاس ناگویی هیجان نیز پاسخ دهند. نتایج پژوهش نشان داد که ضریب همبستگی بین اضطراب اجتماعی با ترومای دوران کودکی و ناگویی هیجان در سطح ۰/۰۱ معنادار است. همچنین ناگویی هیجان در ارتباط بین ترومای دوران کودکی و اضطراب اجتماعی در نوجوانان دارای نقش میانجی بود. بر این اساس در رابطه بین ترومای دوران کودکی و اضطراب اجتماعی در نوجوانان، ناگویی هیجان دارای نقش میانجی بود. بنابراین ترومای دوران کودکی از طریق افزایش سطح ناگویی هیجان میتواند به افزایش اضطراب اجتماعی در نوجوانان کمک کند .