اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر سبک های فرزندپروری وتعامل بین والدین و فرزندان (مقاله ی مروری)

روابط صحیح و متعادل بین والدین و فرزندان یکی از عوامل موثر در بهزیستی و بهداشت روانی آنان است. در این میان تحلیل رفتار متقابل به عنوان یک نظریه ارتباطی آسان و کامل درباره شخصیت قلمداد شده است که به نظر می رسد قادر است به والدین در تعیین طرز مواجهه با کودکان کمک کند.باتوجه به اهمیت سبک های تربیتی والدین وتاثیرآن برکودکان ونوجوانان برآن شدیم تا تاثیرآموزش یکی از تکنیک های نسبتا جدید روان شناسی (تحلیل رفتار متقابل) را برآن مورد بررسی قرار دهیم و هدف از پژوهش حاضرنیز بررسی اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر سبک های فرزندپروری والدین و شیوه ی تعامل میان فرزندان با والدینشان می باشد.این مقاله به روش مروری روایتی از طریق بررسی ۳۰موردمقاله مرتبط باعنوان این مقاله وانتخاب ۱۰مورد ازمقاله های معتبر از میان آن ها (با جامعه ی آماری ایران) تدوین گردیده است به این صورت که در سایت های معتبری نظیر:ساینس دایرکت،گوگل اسکولار ،مگیران و... با کلیدواژه های تحلیل رفتار متقابل،سبک های فرزندپروری،رابطه ی والد-فرزندی ،تعامل میان والدین و فرزندان مقالات موردبررسی قرار داده شده اند.بابررسی مقالاتی که در این مورد بود به این نتایج دست یافتیم که آموزش تحلیل رفتارمتقابل بر سبک های فرزندپروری سه گانه ی بامریند:(مقتدرانه،سهل گیرانه،مستبدانه) بر افزایش و استحکام بیشتر سبک فرزندپروری مقتدرانه و کاهش سبک های فرزندپروری سهل گیرانه ومستبدانه همراه بوده است.بررسی مقالات نشان دادند روش تحلیل رفتار متقابل اثربخشی مثبتی بر بهبود رابطه ی والد- فرزندی به ویژه در بعد عاطفه مثبت داشته، وهم چنین تنش ها وتعارض های بین والدین و فرزندان با این روش کاهش یافته است به طوری که مادران یاد می گیرند پیام های خود را به فرزندانشان به طور صریح انتقال دهند و به درک بیشتری از یکدیگر نایل آیند.