بررسی خاصیت ضدقارچی نانو امولسیون اسانس برخی گیاهان دارویی در کنترل پوسیدگی نرم توت فرنگی ناشی از Rhizopus stolonifer
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 127
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JBIOCO-2-1_006
تاریخ نمایه سازی: 14 دی 1401
چکیده مقاله:
هرچند قابلیت برخی اسانس های گیاهان دارویی به عنوان قارچ کش شناخته شده است اما ضمن دشواری هایی درکاربرد، دارای اثرات ارگانولپتیک (organoleptic) نیز بوده و در محصولات ایجاد بو و مزه می کنند. یکی از روش های به حداقل رساندن این معایب اسانس ها، استفاده از نانوامولسیون آن هاست که ضمن پایداری باعث افزایش خواص ضدمیکروبی از طریق افزایش جذب سلولی می شود. در تحقیق حاضر، نانوامولسیون اسانس سه گیاه دارویی نعنافلفلی (Mentha piperita)، آویشن دنایی (Thymus daenensis) و مرزه ی خوزستانی (Satureja khuzistanica) تهیه و اندازه ی ذرات آن ها مشخص شد. ترکیب اصلی در اسانس های آویشن دنایی و مرزه ی خوزستانی به ترتیب شامل تیمول (۸/۶۴ درصد) و کارواکرول (۴/۷۲ درصد) بود در حالی که منتول (۵/۳۶ درصد) و منتون (۸/۳۳ درصد)، مهمترین ترکیبات موجود در اسانس نعنافلفلی بودند. اسانس ها و نانوامولسیون آن ها به همراه قارچ کش تیابندازول در غلظت های مختلف (یک، دو و چهار در هزار) در کنترل قارچ Rhizopus stolonifer، عامل پوسیدگی میوه ی توت فرنگی مورد مطالعه قرارگرفتند. به طورکلی، نانوامولسیون اسانس ها خاصیت ضدقارچی بیشتری نسبت به اسانس ها داشتند. در غلظت چهار در هزار، اسانس و نانوامولسیون مرزه ی خوزستانی پوسیدگی میوه را به طور کامل متوقف کرد و فعالیت ضدقارچی بیشتری نسبت به قارچ کش تیابندازول (۸۳/۸۵ درصد کنترل) نشان داد. بین تیابندازول با نانوامولسیون اسانس های آویشن دنایی و نعنافلفلی تفاوت معنی دار در کاهش بیماری مشاهده نشد. در غلظت دو در هزار نیز نانوامولسیون مرزه با ۵۰ درصد کنترل، تاثیر معنی داری در کاهش پوسیدگی نشان داد. در پایان، نانوامولسیون اسانس ها به خصوص اسانس مرزه برای ساخت قارچ کش های طبیعی پیشنهاد می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرزانه سیفی
پژوهشکده ی گیاهان و مواد اولیه ی دارویی، دانشگاه شهید بهشتی، اوین-تهران
محسن فرزانه
پژوهشکده ی گیاهان و مواد اولیه ی دارویی، دانشگاه شهید بهشتی، اوین-تهران
حسن رفعتی
پژوهشکده ی گیاهان و مواد اولیه ی دارویی، دانشگاه شهید بهشتی، اوین-تهران
حسن رضا دوست
پژوهشکده ی گیاهان و مواد اولیه ی دارویی، دانشگاه شهید بهشتی، اوین-تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :