بیماری اختلال دوقطبی (یک مطالعه مروری)

اختلال دوقطبی یک اختلال مزمن است که با نوسانات خلقی و انرژی مشخص می شود. بیش از ۱٪ از جمعیت جهان را بدون توجه به ملیت، منشاء قومی، یا وضعیت اجتماعی-اقتصادی تحت تاثیر قرار می دهد. اختلال دوقطبی نه تنها یک اختلال روانی مزمن و شدید است، بلکه درمان آن پرهزینه و برای جامعه نیز گران است. . اختلال دوقطبی اغلب همراه با سایر اختلالات روانپزشکی، به ویژه اختلالات اضطرابی و سوء مصرف مواد رخ می دهد. اختلال دوقطبی یکی از علل اصلی ناتوانی در بین جوانان است که منجر به اختلالات شناختی و عملکردی و افزایش مرگ و میر به ویژه مرگ بر اثر خودکشی می شود. . تشخیص دقیق اختلال دوقطبی در عمل بالینی دشوار است زیرا شروع آن اغلب یک دوره افسردگی شبیه افسردگی تک قطبی است. علاوه بر این، در حال حاضر هیچ نشانگر زیستی معتبری برای این اختلال وجود ندارد. بنابراین، نقش ارزیابی بالینی بسیار مهم است. تشخیص دوره های هیپومانیک و ارزیابی طولی برای تشخیص اختلال دوقطبی از سایر شرایط حائز اهمیت است. مدل های حیوانی یک ابزار ضروری و یک جزء حیاتی در زمینه تحقیقات پیش بالینی هستند. آنها امکان ایجاد گزینه های درمانی و تشخیصی جدید و در نتیجه بهبود زندگی بیماران اختلال دوقطبی را فراهم می کنند و بنابراین نمی توان از نقش آنها چشم پوشی کرد. مطالعات بیولوژیکی اختلال دوقطبی در ابتدا بر مکانیسم اثر داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد روان پریشی متمرکز شد و نقش مونوآمین ها (به عنوان مثال، سروتونین، دوپامین) به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفت. بطور کلی درمانهای دارویی و روانی- اجتماعی که بر اساس مبنای بیولوژیکی هر بیمار ترکیب و بهینه شود و درمان فردی را محقق سازد ممکن است تاثیرگذار باشد.ما در این مقاله به بررسی بیماری اختلال دوقطبی و ویژگی های آن از جمله علائم و درمان و.... پرداخته ایم.