تاثیر وضعیت بالیدگی بیولوژیک بر شایستگیحرکتی، انگیزش و اعتماد به نفس دانش آموزان دوره ابتدایی شهر تهران در دوران کرونا ویروس

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر وضعیت بالیدگی بیولوژیک بر شایستگی حرکتی، انگیزش و اعتماد به نفس دانش آموزان دوره ابتدایی شهر تهران در دوران کرونا ویروس بود. در پژوهش حاضر ۲۱۰ دانش آموز دوره اول ابتدایی از دو مدرسه ابتدایی شهر تهران به صورت نمونه گیری تصادفی در نیمه دوم سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی و طرح تحقیق مقطعی بود. جهت برآورد درصد قامت بزرگسالی، شاخص بالیدگی بیولوژیک مورد استفاده قرار گرفت، قامت و وزن بدن، و آزمون ارزیابی سواد جسمانی کانادا -نسخه دوم (CAPL-۲) (مولفه انگیزش و اعتماد به نفس) اندازه گیری و ارزیابی شد. و به منظور بررسی تاثیر بالیدگی بیولوژیک بر انگیزش و اعتماد به نفس و شایستگی حرکتی کودکان از آزمون آنالیز واریانس((ANOVA استفاده شد. با توجه به یافته های پژوهش حاضر بالیدگی بیولوژیک بر شایستگی حرکتی، نگرش و اعتماد به نفس کودکان معنی دار (p< ۰/۰۵) می باشد. بنابراین سطح بالیدگی بیولوژیک میتواند از مولفه های پیشبینی کننده شایستگی حرکتی، اعتماد به نفس و انگیزش کودکان در دوران قرنطینه خانگی باشد.