تبیین مسئولیت پزشکان و پرستاران در انتشار ویروس کرونا از منظر حقوق موضوعه ایران

کرونا ویروس در اواخر سال ۲۰۱۹ به سرعت به یک همه گیری جهانی تبدیل شد که اضطراب و وحشت را در بین مردم افزایش داد. این بیماری آسیب های زیادی به جامعه و مردم وارد کرد. کادر درمان (پزشکان و پرستاران)، یکی از گروه های اصلی در طول این همه گیری هستند که نقش به سزایی در پیشرفت امور مراقبتی درمانی و بهبود بیماران مبتلا به کووید۱۹ ایفا می کنند. از جهتی دیگر، پدیده انتشار ویروس کرونا توسط پزشکان از طریق وسایل و تجهیزاتی یا سهل انگاری و عدم رعایت اصول ایمنی قابل تصور است و این مساله پیش از آنکه موضوعی پزشکی باشد، حالتی است که شناسایی و درک مفهومی آن در حیطه مطالعات فقهی و حقوقی است. بنابراین، نگارنده با روش توصیفی- تحلیلی قصد دارد تا دیدگاه فقها و حقوق دانان را در ارتباط با مسئولیت طبیب و پرستاران در انتشار ویروس کرونا با ارائه مبانی و منابع جرم انگاری یا مسئولیت مدنی مورد بررسی قرار دهد. نتیجه اینکه، هر چند استدلالات ارائه شده توسط قائلین به ضمان پزشک در موضوع متنازع فیه با زیر مجموعه استدلال به قیاس اولویت، شبهه دارئه و استصحاب قابل تصور است؛ اما به نظر می رسد که مسئولیت مدنی پزشک با توجه به جنبه مسئولیت اخلاقی پزشکان و پرستاران و همچنین استدلال به ملازمه جواز شرعی با عدم ضمان،استدلال به قاعده تحذیر واستدلال قاعده الضرورات تبیح المحظورات قابل توجیه تر باشد