سنتز نانوکامپوزیت های بور داپ شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان و بررسی اثر آن بر ریزسختی مینای دندان دمینرالیزه شده

سابقه و هدف: درمان های غیرتهاجمی برای رمینرالیزاسیون مینای دندان ترجیح داده می شوند که برای انجام این کار می توان از نانوکامپوزیت های فلزی استفاده کرد. هدف این مطالعه بررسی اثر نانوکامپوزیت های بور داپ شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان روی ریزسختی مینای دندان دمینرالیزه شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، نانوکامپوزیت های بور داپ شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان به روش sol-gel ساخته شد. ۴۵ دندان پرمولر سالم انسانی انتخاب و به دو نیمه باکالی و لینگوالی تقسیم شد. سیکل دمینرالیزاسیون نمونه ها برای مدت ۱۴ روز انجام شد تا سطح مینای دندان دمینرالیزه شود. سپس نمونه ها به طور تصادفی به سه گروه مساوی بر اساس کاربرد مواد رمینرالیزه کننده تقسیم شدند؛ گروه ۱: نانوکامپوزیت های هیدروکسی آپاتیت–کیتوسان؛ گروه ۲: نانوکامپوزیت های بور داپ شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت–کیتوسان و گروه ۳: گروه کنترل بدون نانوکامپوزیت. نانوکامپوزیت ها در طول ۲۸ روز (۲ بار در روز) روی سطح دندان ها اعمال شدند. ریزسختی نمونه ها با استفاده از تست ویکرز در سه نقطه انجام شد. برای تحلیل آماری داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ و آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و توکی استفاده شد (۰/۰۵=α). مورفولوژی سطحی گروه ها با استفاده از SEM بررسی شد. یافته ها: بین سه گروه مطالعه شده تفاوت آماری معناداری وجود داشت (۰/۰۰۱>P). بیشترین میانگین در گروه نانوکامپوزیت های بور داپ شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان (۳۶۸/۱۲) و سپس در گروه نانوکامپوزیت های هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان (۳۴۲/۶۲) مشاهده شد. کمترین میانگین نیز مربوط به گروه کنترل (۲۶۷/۵۳) بود. مقایسه دوبه دوی گروه ها نشان داد بین گروه های ۱ و ۲، ۱ و ۳ و گروه ۲ و ۳ تفاوت آماری معناداری وجود دارد (۰/۰۵>P). نتیجه گیری: هر دو ترکیب HApC و B@HApC باعث بهبود رمینرالیزاسیون و افزایش ریزسختی مینای دندان می شود، اما این افزایش در حضور ترکیب حاوی بور بیشتر بود.