بررسی اثرات توسعه گردشگری بر ابعاد کیفیت زندگی در شهر چابهار
محل انتشار: مجله علوم جغرافیایی، دوره: 17، شماره: 34
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 89
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GEOGR-17-34_008
تاریخ نمایه سازی: 17 دی 1401
چکیده مقاله:
امروزه کیفیت زندگی شهری به عنوان کلیدیترین مفهوم در برنامهریزی شهری است. براین اساس در بساری از کشورهای توسعه یافته برنامهریزان در تلاش برای نمایش سطوح کیفیت زندگی در سطوح مختلف جغرافیایی هستند تا از این طریق بتوانند راهکارهای بهینهای را برای بهبود کیفیت زندگی بیابند. در این راستا گردشگری به عنوان فعالیتی به شمار میآید که منجر به تغییرات بسیاری در کیفیت زندگی جوامع میشود. از همین رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات توسعه گردشگری بر ابعاد کیفیت زندگی در شهر چابهار است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش را همه شهروندان شهر چابهار تشکیل یدهند که براساس سرشماری عمومی مسکن سال ۱۳۹۵ تعداد ۱۰۶۷۳۹ نفر بوده است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۸۴ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده است. جمع آوری دادههای پژوهش با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شده است. روایی پرسشنامه با استفاده از نظرات اساتید و کارشناسان مورد تایید واقع شده است. همچنین جهت بدست آوردن پایایی آن از آلفای کرونباخ استفاده شده است. مقدار آلفای کرونباخ بدست آمده نشان میدهد که پرسشنامه از اعتبار لازم جهت سنجش متغیرهای تحقیق برخوردار است و عدد مطلوبی است. جهت تجزیه و تحلیل یافتههای پژوهش از آزمون تی تک نمونهای، تحلیل رگرسیون چند متغیره و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج آزمون تی تک نمونهای نشان داد که وضعیت شاخص اقتصادی (۱۵۵/۳)، کالبدی-فیزیکی (۱۰۲/۳)، سلامت و بهزیستی فردی (۱۷۳/۳)، آموزش و فرهنگ (۲۱۲/۳) و تفریح و سرگرمی (۲۷۶/۳) بالاتر از میانگین مطلوب (۳) ارزیابی شدند و تنها شاخص زیست محیطی (۹۰۳/۲) پایینتر از وضعیت مطلوب ارزیابی شده است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که توسعه گردشگری بیشترین اثر را بر شاخص زیست محیطی کیفیت زندگی با مقدار بتای ۳۹۹/۰ داشته است؛ و کمترین اثر را بر شاخص آموزش و فرهنگ با مقدار بتای ۰۸۸/۰ داشته است. همچنین میزان تاثیر بر شاخص اقتصادی (۲۸۲/۰)، کالبدی- فیزیکی (۱۴۳/۰)، سلامت و بهداشتی فردی (۱۰۳/۰) و تفریح و اوقات فراغت (۱۸۸/۰) بوده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم کریمیان بستانی
استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، زاهدان، ایران
اسماعیل حسین زهی
دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، زاهدان، ایران.