فرهنگ توصیفی آسیب شناسی گفتار و زبان (انگلیسی- فارسی)، رضا نیلی پور و دستیاران، ویراستار علمی: حیات عامری. تهران: انتشارات فرهنگ معاصر، ۱۳۹۲، ۲۵۰ صفحه

دست یابی به زبانی مشترک، در عرصه علم، از اهدافی است که متولیان امر آموزش و پژوهش درپی آنند (یوسفی، ۱۳۸۳). آنها بر آنند تا خوانندگان و کاربران متون علمی، به دور از هرگونه ابهام، در درک مشترکی از مفاهیم سهیم، و با آگاهی بیشتری آنها را به کار گیرند. واژه نامه ها و فرهنگ ها از مهم ترین منابعی هستند که می توانند در امر تحقق این هدف، موثر واقع شوند (بیجن خان، ۱۳۹۱: ۴- ۱). فرهنگ ها با اهداف متفاوتی تولید می شوند (معین، ۱۳۵۳: ۴۶) و یکی از انواع آنها، فرهنگ توصیفی تخصصی است که دربرگیرنده اصطلاحات فنی و تخصصی و متداول در یک یا چند حوزه مختلف اما مرتبط با هم است. هر فرهنگ، مخاطبان خاص خود را دارد و تدوین آن حاصل کار مشترک و نظام مند گروهی از متخصصان در حوزه های مربوطه است (ریچارد و دیگران، ۱۳۷۲: یادداشت مترجمان) مولفان فرهنگ توصیفی تلاش می کنند با به کارگیری کم ترین تعداد جمله یا عبارت، توصیفی بسنده و جامع برای هر اصطلاح به دست دهند.