زبان فارسی معیار. ناصرقلی سارلی، تهران: هرمس، ۱۳۹۹، ۳۶۶ صفحه.

مراجع و منابع این مقاله:

• ابوالقاسمی، محسن (۱۳۷۸). واژگان زبان فارسی دری. تهران: موسسه فرهنگی ...
• ترادگیل، پیتر (۱۳۷۶). زبان شناسی اجتماعی. ترجمه محمد طباطبایی، تهران: ...
• صادقی، علی اشرف (۱۳۷۵). «زبان معیار». درباره زبان فارسی. زیرنظر ...
• فرای، ریچارد ن. (۱۳۵۸). عصر زرین فرهنگ ایران. ترجمه مسعود ...
• مدرسی، یحیی (۱۳۶۸). درآمدی بر جامعه شناسی زبان. تهران: موسسه ...
• ناتل خانلری، پرویز (۱۳۷۳). زبان شناسی و زبان فارسی. تهران: ...
• Fasold, R. (۱۹۸۴). The Sociolinguistic of Society. Oxford, Blackwell ...
• Ferguson, C. A. (۱۹۶۸). “Language development”. Sociolinguistics Prescriptives. Th. Huebner ...
• Fishman, J. A. (۱۹۶۸). Readings in the Sociology of Language. ...
• Garvin, P. & M. Mathiot (۱۹۵۶). “Urbanization of Guarani language: ...
• Halliday, M. A. K., A. McIntosh, & P. Strenvens (۱۹۶۴). ...
• Haugen, E. (۱۹۵۹). “Language planning in modern Norway”. Reading in ...
• Lodge, R. A. (۱۹۹۳). French: From Dialect to Standard. Routledge ...
• Milroy, J. & L. Milroy (۱۹۸۵). Authority in Language. London: ...
• Rubin, J. (۱۹۷۷). “Language standardization in Indonesia”. Language Planning Processes. ...
• Wardhaugh, R. (۱۹۹۴). An Introduction to Sociolinguistics. Blackwell ...
نمایش کامل مراجع