عوامل علی خودتوانمندسازی منابع انسانی در سازمان‍های دولتی ایران

پژوهش حاضر با تلفیق روش های کیفی (داده بنیاد) و کمی (پیمایشی) به انجام رسید. جامعه آماری پژوهش از دو قسمت کیفی– کمی تشکیل شد؛ در بخش کیفی، مشتمل بر دو گروه: مدیران و کارکنان سازمان های دولتی بود. نمونه گیری در این بخش، به صورت غیرتصادفی و هدفمند بوده و در کل حجم نمونه اولیه پژوهش برای روش کیفی۴۰ فرد مدنظر بود (۲۰ فرد از مدیران سازمان های دولتی و ۲۰ نفر از کارکنان) که در نهایت با انجام ۲۰ مصاحبه، پژوهشگر به اشباع نظری برای احصای مدل نهایی دست پیدا نمود و در بخش کمی، جامعه آماری شامل کلیه کارکنان اداره امور اقتصاد و دارایی استان کردستان (مجموعا ۸۹ نفر) بود. با استفاده از فرمول عمومی کوکران، از این میان ۷۲ نفر به صورت تصادفی به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. یافته ها حاکی از آن بود که سه دسته عوامل فردی، سازمانی و اجتماعی به عنوان عوامل علی اثرگذار بر پدیده توانمندسازی کارکنان مورد شناسایی قرار گرفتند؛ نتایج بررسی سنجش شرایط علی و موجد خودتوانمندسازی منابع انسانی در بخش کمی با تایید یافته های بخش کیفی، نشان داد که ۲۶ درصد از پاسخگویان وضعیت موجود شرایط علی را در سازمان در وضعیت نامطلوب و در مقابل ۳۰ درصد آنرا مطلوب ارزیابی کردند و نتایج حاصل از سنجش وضعیت موجود بعد شرایط علی حاکی از این بود که پاسخگویان از عوامل سازمانی بهترین ارزیابی و در مقابل از عوامل اجتماعی بدترین ارزیابی را داشته اند.