تاثیر هشت هفته تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) و تناوبی شدید (HIIT) بر بیان ژن FOXO۱ دربافت قلب موش های بزرگ آزمایشگاهی پیر

مقدمه و هدف: اختلال میتوکندریایی، در کاهش تندرستی، شروع و پیشرفت روند پیری نقش دارد. از طرفی فعالیت ورزشی باعث افزایش پروتئین ها، آنزیم ها و کارایی میتوکندری در نمونه های انسانی و حیوانی می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی ۸ هفته تمرین MICT و HIIT بر بیان ژن FOXO۱ در بافت قلب موش های سفید آزمایشگاهی پیر بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی تعداد ۲۴ سر موش سفید آزمایشگاهی ماده پیر (سن ۱۶-۱۸ ماهه، و وزن ۲۸۰-۳۲۰ گرم) به طور تصادفی به گروه­های کنترل (C) ، MICT و HIIT تقسیم شدند. تمرینات HIIT با شدت ۸۵% تا ۱۱۰% VO۲max و سرعت m/min ۱۵-۲۵ و تمرینات  MICT با شدت ۶۵% VO۲max با سرعت m/min ۲۰-۲۵ انجام شد. در نهایت میزان بیان ژن FOXO۱  به وسیله روش Real time–PCR ΔΔ و با استفاده از فرمول ΔΔCt ، مورد ارزیابی قرار گرفت جهت تجزیه و تحلیل یافته­ها از آزمون آنالیز واریانس یک­راهه به همراه آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد (۰۵/۰≥p).نتایج: نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر نشان داد که تمرین MICT ، نسبت به گروه کنترل باعث کاهش معنادار بیان ژن FOXO۱ در بافت قلب شد (۰۰۶/۰=P). در حالی که تمرینات HIIT تاثیر معناداری بر کاهش بیان ژن  FOXO۱نداشت(۰۵/۰≥P). همچنین نتایج نشان داد سطح بیان ژن  در گروه MICT نسبت به گروه HIIT کاهش معنادار داشت(۰۳/۰=P).نتیجه گیری: تمرینات MICT در مقایسه با تمرینات HIIT باعث کاهش بیان ژن FOXO۱ در بافت قلب موش های سفید آزمایشگاهی پیر است. مهار این پروتئین می تواند از اتوفاژی بیش از حد قلبی در آزمودنی های سالمند جلوگیری کند.