جنبه های استعاری پارادایمی یاکوبسون در گزیده ی اشعار رمانتیک

مطالعه ی کنونی در رابطه با جنبه ی استعاری شعر دوره ی رمانتیک از نگاه رومن یاکبسون می باشد. زبان اشعاردوره ی رمانتیک برجسته و متمایز می باشد. قدرت زبان اشعار دوره ی رمانتیک مدیون مجموعه ای از واژه ها می باشد که نه تنها نشان دهنده ی هوش شاعر بلکه احساسات وی می باشد. زبان جادویی و سحرآمیز شعر دوره ی رمانتیک محصول استعاره می باشد. ادبیات دوره ی رمانتیک از طریق زبان منحصر به فرد آن متمایز می گردد که مملو از احساسات شاعر می باشد که از طریق استعاره ها و دیگر صور خیال منتقل می شود. نتیجه ی این امر زبانی است که مناسب شعر می باشد. درنتیجه می توان گفت که ژانر غالب در این دوره شعر بوده و بسیاری از شعرای بزرگ انگلیس متعلق به این دوره هستند. در این تحقیق، جنبه های استعاری یاکبسون در گزیده ای از شعرای انگلیسی دوره ی رمانتیک مورد بررسی قرار می گیرد. در واقع این تحقیق استعاره های اشعار دوره ی رمانتیک را مورد بررسی قرار می دهد تا نشان دهد که چگونه شاعر دوره ی رمانتیک یک ابژه را از طریق تشابه معنایی به مفهومی دور از ذهن تبدیل می کند. بدین منظور، محقق از نظریه ی زبانی یاکبسون که در رابطه با جنبه های استعاره و مجاز می باشد استفاده می کند و نظریات وی در اشعار دوره ی رمانتیک به کار رفته تا دلیل غالب بودن ژانر شعر را بررسی کند. به علاوه، محقق روابط سینتگمتیک و پارادایمی اشعار دوره ی رمانتیک را بررسی نموده تا نحوه ی ایجاد معنا از طریق تداعی و جایگزینی را نشان دهد. در این پایان نامه شاید بتوان این نتیجه را گرفت که زبان در اشعار دوره ی رمانتیک در محور جانشینی برای تولید معنا کار کرده است زیرا بعد استعاری زبان غالب می باشد.