رابطه ی لگاریتمی تبلور چهارم یار احمدی – علوی فاضل

تبلور مهمترین فرآیند در میان فرآیندهای تولید شکر است. در ایران فرآیند تبلور (طباخی) به صورت سه مرحله ای (یا سه پختی) صورت می گیرد. در صورتی که شاخص های متفاوت مانند خلوص، رنگ و ... در تبلور سوم مطلوب باشد، مهندسان از پخت چهارم نیز برای افزایش بهره وری بهره می برند. هدف از این مقاله ارائه یک رابطه ی تجربی جهت امکان سنجی پخت چهارم (تبلور چهارم) از ابتدای فرآیند تصفیه شکر با دیدگاه اویلری است. این هدف با بهبود میزان بازدهی فرآیند تولید شکر سفید از شکر زرد را در بازه ی میزان ۸ - ۶ درصد می باشد. یکی از ارزش های محاسباتی این تحقیق پرش از روی حفره های فرآیندی بوده است، که تنها به وسیله ی نرم افزارهای سیستم های ابرپیچیده قابل انجام بوده است. بدیهی است، که این فرآیند محاسباتی به سبک لاگرانژی قابل تعمیم نیست. این رابطه با استفاده از مجموعه ای از نرم افزارهای ریاضی کاربردی از جمله Neural Network مدل سازی شده و توسط نرم افزارهای دیگر مورد آزمون قرار گرفته است. از میان حدود ۳۰۰۰ داده ی مرتبط با فرآیند طباخی ۱۴۲ رابطه تجربی با دقت های متفاوت به دست آمده است و توسط ۵۸۸ داده مورد آزمون قرار گرفته است. مدل سازی تبلور چهارم و امکان گرفتن این پخت از فرآیندهای تولید شکر در واقع نوعی برداشت سود کارخانه از رناف دفعی است.