جایگاه بهره برداری پایدار از خاک در حقوق محیط زیست

خاک از منابع طبیعی و محدود زمین است و پس از آب و هوا مهم ترین جزء محیط زیست به حساب می آید. اهمیت و نقش خاک در تغییرات آب و هوایی، فرسایش زمین، امنیت غذایی و نیز اکوسیستم به ترتیب موضوع کنوانسیون سازمان ملل در خصوص تغییرات آب و هوایی، کنوانسیون سازمان ملل در خصوص مبارزه با بیابان زایی و نیز کنوانسیون تنوع زیستی به عنوان مصادیقی از منابع الزام آور مرتبط در عرصه حقوق بین الملل محیط زیست است. بررسی های انجام یافته در اسناد موجود حقوق بین الملل محیط زیست نشان میدهد که رویکردهای متفاوت مطروح در آن اسناد نسبت به موضوع خاک و پراکندگی و عدم انسجام اقدامات مورد نیاز باعث گردیده تا اسناد حاضر فاقد کارایی موثر و لازم به منظور حفاظت و بهره برداری پایداری از خاک با لحاظ نمودن ویژگی و کارکرد های خاص آن بدست آید. از این رو، ایجاد یک نظام حقوقی بین المللی جامع و خاص در زمینه حفاظت و مدیریت و بهره برداری پایدار از خاک ضروری به حساب می آید. کوشش حاضر به روش تحلیلی و توصیفی بر منابع کتابخانه ای نگاشته شده است.