پدیدار شناسی عدم الگوپذیری اخلاقی از معلم: تجربه زیسته دانش آموزان چند ملیت در شهر مشهد

تحقیق حاضر، دنبال شناسایی موانع الگوپذیری اخلاقی در روابط میان معلم و دانش آموز بوده است. برای پاسخ به سوالات تحقیق از پدیدارشناسی توصیفی استفاده شده که در آن مصاحبه ای با ۱۴ دانش آموز از ملیت های مختلفی که در شهر مشهد اقامت دارند انجام شده است. مشارکت کنندگان از ۸ ملیت (هندوستان، افغانستان، چین، پاکستان، نیجریه، گامبیا، لبنان و گینه) هستند و از بین آنها، ۷ دانش آموز پسر و ۷ دختر و سن آن ها بین ۱۲ تا ۱۷ سال (و میانگین ۱۳.۶) است. در این پژوهش اعتبار بخشی دست آوردها طبق دیدگاه مگوئیر صورت گرفته و با کمک فردی دارای تجربه تحقیق کیفی به عنوان ناظر در کلیه مراحل تحقیق و همچنین مضامین و زیر مضامین به دست آمده به شرکت کنندگان ارائه شده و نظرات آن ها اعمال شده است وگزارش نهائی، همراه با ذکر نقل قولی از شرکت کنندگان آورده شده است. پس از تحلیل داده ها، چهار مضمون و دوازده زیر مضمون به دست آمده و مواردی از قبیل نگرش های دانش آموز نسبت به معلم، ادراک دانش آموز نسبت به رابطه معلم-دانش آموز، نگرش دانش آموز نسبت به خود و تاثیر دیگران ازجمله عواملی معرفی شدند که در الگوپذیری دانش آموز از معلم، نقش و تاثیر دارند. مجموع نگرشهای مربوط به موارد، در صورت منفی بودن، نقش قابل توجهی در الگوپذیری دانش آموز از معلم بازی می کنند. یافته های پژوهش با نظریه شناختی اجتماعی بندورا و بخشی از نظریه تحولی-تفاوتهای فردی مبتنی بر ارتباط همسو بوده. دست آوردهای پژوهشی، توجه به هیجانات مثبت در فرایند آموزشی و انعطاف پدیری در تعامل معلم-دانش آموز را پیشنهاد می کند.