تعامل با زنان ناشزه و آثار تربیتی آن در قرآن و حدیث

قرآن کریم به مسئله ی نشوز زن در آیه ۳۴سوره نساء پرداخته است و راهکاری سه مرحله ای برای آن پیشنهاد داده است. فقها با نگاه به تکلیفی بودن این سه مرحله، وظایف مرد در تعامل با زن ناشزه را با اختلاف نظراتی بیان نموده اند. اما چرایی و آثار تربیتی هر کدام از این مراحل مورد توجه و مداقه قرار نگرفته است. لذا این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی علاوه بر نگاه به جنبه فقهی به بیان آثار تربیتی پرداخته است. موعظه، هجر در بستر و ضرب تادیبی ذیل عمومیت روش تربیتی امر و نهی قرار می گیرند. موعظه به عنوان یک روش تربیتی که جنبه اقناعی و انگیزشی درونی دارد، در صورت رعایت اصول و قواعد حاکم بر آن باعث بیداری فطرت زن و به یاد آوردن نعم الهی و زمینه ساز رشد و شکوفایی استعدادهای او می شود. هجر در بستر به عنوان یک روش تربیتی اصلاحی عاطفی، سبب می شود زن از لحاظ عاطفی تحت فشار قرار گرفته و در مورد عصیان و نافرمانی خود تفکر نموده و در نتیجه به اطاعت و فرمانبرداری نسبت به وظایف خانواده متنبه می شود. ضرب به شیوه و شرایط خاص که در این مقاله تبیین شده است به عنوان یک تعامل رفتاری، موجبات تهذیب نفس و سامان بخشی به رفتار زن ناشزه می گردد.