نقش اصلاح ارتباطات بر مبنای آموزه های دینی در افکار خودکشی گرایانه

امروزه خودکشی به عنوان یکی از معضلات جوامع انسانی مطرح می­شود. روان­شناسان و جامعه­شناسان در این­باره پژوهش­های بسیاری ارائه نموده­اند؛ لکن در رویکرد مذهبی، راهکارهایی را براساس مبانی عقیدتی اسلامی، می­توان جست. با مبنا قرار دادن مولفه­های علت، انگیزه و شرط در بررسی آیات و روایات، می­توان اذعان نمود که ریشه­ی بسیاری از خودکشی­ها در مشکلات ارتباطی بین انسان با خدا، خود و دیگران است. این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی نگاشته شده است، با محوریت آموزه­های دینی به بررسی چند نمونه از اصلاح ارتباطات سه­گانه و نقش آن در کاهش افکار خودکشی­گرایانه می­پردازد. داده­های لازم جهت دستیابی به اهداف پژوهش، با مطالعه ی کتابخانه ای از منابع دینی، تربیتی، جامعه­شناسی و روان­شناسی گردآوری شده و درادامه مورد تحلیل کیفی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش به بیان راهکارهای اصلاحی در حوزه ارتباطات بر مبنای آموزه­های دینی می­انجامد، در حوزه ارتباط با خدا: راهکارهای اصلاحی ایمان به رحمت و قدرت خداوند، توکل، توبه و معادباوری را جهت تضعیف علل خودکشی، به خانواده پیشنهاد می­دهد. در حوزه ارتباط با خود در راستای تضعیف انگیزه خودکشی: او را به حفظ اعتماد به­نفس، کسب مهارت­های زندگی، ترک افکار منفی، نشاط و مثبت­اندیشی توصیه می­نماید و در حوزه ارتباط با دیگران به منظور تصحیح شرایط: تغییر موقعیت در حیطه­ی زمانی، مکانی و فرهنگی و همچنین گسترش و تحکیم روابط خانوادگی و اجتماعی را پیشنهاد داده است.