چیستی سبک زندگی ایرانی- اسلامی و چگونگی اجتهاد فرهنگی الگونگر

سبک زندگی را باید مفهوم جدیدی دانست که از زمان طرح نظری آن در معنای امروزین بیش از چند ده ه (سال های دهه ۶۰ میلادی) نمیگذرد. بخشی از ابهام درباره مفهوم سبک زندگی به مسائل منطقی-زبانی و بخشی دیگر به بستر فرهنگی-جامعه شناختی که از آن برآمده بازمیگردد. از سویی، ویژگی میان رشته ای مطالعات مربوط به سبک زندگی به ابهام مفهومی آن دامن زده است. سبک زندگی مجموعه ای از عناصر است که با هم ارتباط داشته و افراد متناسب با هویت و سلایق خویش، آنها را برگزیده و یک کل متمایز را تشکیل میدهد. در سبک زندگی اسلامی، تنها به دنبال متن روایات و آیات و زندگی ائمه نیستیم که این موارد بسان منابع استنباطی سبک زندگی اسلامی است، بلکه با استفاده از » الگوهای فرهنگی اسلام« که در منابع دینی آمده است، میتوانیم در صحنه زندگی ورود پیدا کنیم. ابعاد سبک زندگی اسلامی بسیار متنوع و متناسب با نیازهای انسان و جامعه است که میتوان در شانزده حوزه کلی این ابعاد را فهرست کرد که بهصورت جدول و نمایش ترسیمی نیز ارائه شده است. سیره رضوی نیز منبعی مهم از جهت معرفتی-ارزشی برای الگوسازی فرهنگی به شمار میرود.