تغییرات میزان گلوتامات مایع مغزی-نخاعی متعاقب ورزش اجباری در موشهای صحرایی نر نوروپاتیک

مقدمه و هدف: درد نوروپاتیک یک نوع درد مزمن ناشی از آسیب سیستم حسی-پیکری بوده که تا کنون هیچ در مان قاطعی برای آنشناخته و ارایه نشده است. از مدتها قبل محققین به اثر مثبت ورزش در شرایط سلامت و بیماری اشاره و تاکید کرده اند. یکی ازمکانیزم های اثر ورزش تغییر سطح نوروترانسمیترهاست. هدف این پژوهش ارزیابی تغییرات میزان نوروترانسمیتر گلوتامات در مایع مغزی -نخاعی در موش های صحرایی نوروپاتیک به دنبال ورزش اجباری بود.مواد و روش ها : در این مطالعه از موش صحرایی نر بالغ با وزن ۲۲۰ - ۱۸۰ گرم در چهار گروه سالم، شم ورزشی، نوروپاتی، و نوروپاتیورزشی استفاده شد. به جهت ایجاد نوروپاتی، پس از بیهوش کردن حیوان با مخلوط داروی بیهوشی کتامین (mg/kg ۸۰) و زایلازین(mg/kg ۱۰)؛ ۴ گره قابل حرکت بر روی عصب ایجا د شد. پاسخ شبه دردنا ک حیوان به تحریک مکانیکی و حرارتی به ترتیب با استفادهاز فیلامانهای وو ن فری و دستگاه پلانتا را نجا م شد. میزا ن گلوتامات مایع مغز ی-نخاعی با روش HPLC مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیهو تحلیل داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه و با استفاده از برنامه آماری Prism انجام شد و سطح معنی داری P<۰/۰۵ در نظرگرفته شد.یافته ها : نتایج نشان داد که ورزش بطور معنی داری موجب کاهش پاسخ شبه درد به محرک مکانیکی و حرارتی در حیوان نوروپاتیکمی شود. بعلاوه، در نتایج مطالعه حاضر تغییر میزان گلوتامات بدنبال نوروپاتی و ورزش متعاقب نوروپاتی مشاهده شد به این معنی کهنوروپاتی بطور معنی داری موجب افزایش میزان گلوتامات مایع مغزی –نخاع ی گردید و ورز ش بطور معنی داری آن را کاهش داد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که یکی از مکانیسم های احتمالی کاهش درد نوروپاتی بدنبال ورزش ممکن است از طریقکاهش سطح نوروترانسمیتر تحریکی گلوتامات باشد.