تاثیر ارتعاش کامل بدن بر حس عمقی مفصل مچ پا و تعادل در بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی

مقدمه و هدف: یکی از شایعترین تظاهرات نوروپاتی محیطی دیابتی، اختلال تعادل و حس عمقی می باشد. ارتعاش کامل بدن (Whole Body Vibration, WBV) یک محرک حسی پیکری نسبتا جدید می باشد که اثرات آن روی تعادل و حس عمقی در بیماراننوروپاتی دیابتیک بدرستی بررسی نشده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات WBV ب ر رو ی تعادل و حس عمقی مچ پا در بیماراننوروپاتی دیابتی می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزما ی بالینی بر روی ۳۰ نفر از بیماران با نوروپاتی دیابتی که بر اساس معیارهای ورود و خروج واردمطالعه شده بودند، انجام شد. و بیماران به صورت تصادفی در دو گروه مداخله وگروه کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) قرار داده شدند. گروهWBV به مدت ۶ هفته و ۲ بار در هفته تحت ارتعاش کامل بدن با فرکانس Hz۳۰ و آمپلی تود ۲ mm قرار گرفتند. قبل و بعد ازانجام مداخله شاخص های ثباتی پاسچرال و تعادل به ترتیب با دستگاه بایودکس و مقیاس تعادلی برگ و همچنین حس عمقی مچ پا بادستگاه ایزوکینیتیک دینامومتر اندازه گیری شد.یافته ها : نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص های ثباتی پاسچرال ایستا و پویا در محورهای مختلف به جز شاخص ثباتی پویا درمحور داخلی - خارجی در شرایط چشم باز در گروه مداخله بهبودی معنی داری داشته است. همچنین خطای بازسازی زاویه مرجع حداکثراینورژن منفی ۵ درجه کاهش معنی داری نشان داد (p < ۰.۰۵)، اما مقیاس تعادلی برگ و خطای بازسازی زاویه مرجع ۱۵ درجه اینورژنمچ پا بع د از ۶ هفته مداخله در گروه مداخله تغییر معنی داری نداشت (p > ۰.۰۵).نتیجه گیری: ارتعاش کامل بدن می تواند باعث بهبودی شاخص های ثباتی پاسچرال و حس عمقی مچ پا در افراد با نوروپاتی دیابتیشود. همچنین بهبودی بالینی تعادل فانکشنال نیز در این بیماران مشاهده گردید. WBV می تواند جهت جلوگیری از تغییرات پیشروندهتعادلی در این بیماران پیشنهاد گردد .