تاثیر مکم لیاری روغن سیاه دانه بر کیفیت زندگی و شاخص های کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت تحت درمان با همودیالیز: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دارای گروه کنترل

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 112

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CSUMSMED07_297

تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1401

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: با توجه به این که درمان قطعی و متداولی برای بیماران مرحله آخر نارسایی کلیوی (ESRD) وجو د ندارد، یکی ازاهدف درمانی در بیمارا ن دیالیزی ، پیشگیری از پیشرفت عوارض موجود و افزایش کیفیت زندگی آنها می باشد. سیاه دانه، گیاهی شفابخشو با خواص درمانی بسیار بوده که مطالعات سابق شواهدی از فواید آن در نارسایی کلیه بیان کرده اند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیرروغن سیاه دانه بر کیفیت زندگی، شاخص های قند خون در بیماران دیابتی دیالیزی می باشد.مواد و روش ها : در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور، ۴۶ بیمار دیابتی تحت درمان با همودیالیز، به صورت تصادفی بهدو گروه کنترل و مداخله تقسیم شدند. بیماران گروه مداخله ۲ گرم د ر روز روغن سیاه دانه و گروه کنترل به همین مقدار روغن پارا فینبه مدت ۱۲ هفته استفاده کردند. پرسشنامه KDQOL جهت بررسی کیفیت زندگی همچنین مقادیر سرمی HbA۱c ، FBS ، وانسولین قبل و بعد از مداخله انداره گیری شدند .یافته ها : د ر ابتدای مطالعه، تفاوت معناداری بین دو گروه در هیچ یک ا ز متغیر ها وجود نداشت. نتایج نهایی پرسشنامه KDQOL درقیاس با مقادیر پایه، تفاوت معناداری را در ابعاد علائم و مشکلات (p=۰.۰۴۰) ، بار بیماری کلیوی (p=۰.۰۲۵) ، عملکر د جنسی(p<۰.۰۰۱) ، و خواب (p=۰.۰۱۸) نشان دادند. همچنین بعد از تعدیل متغیر ها براساس مخدوشگر ها به وسیله آزمو ن ANCOVA ،تغییرات بین گروهی HbA۱c و FBS معنادار گزارش شدند (به ترتیب p=۰.۰۱۵ و p=۰.۰۲۸). اگرچه سطح سرمی انسولین بهصورت درون گروهی در گروه مداخله افزایش پیدا کرد ، و لی تفاوت ها ی بین گروهی معنادار نبود. د ر طول دوره مطالعه هیچ عارضهجانبی قابل توجهی گزار ش نشد .نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مکمل یاری روغن سیاه دانه می تواند در افزایش کیفیت زندگی و بهبود شاخص های گلایسمیبیماران دیابتی تحت درمان با همودیالیز موثر باشد.

نویسندگان

علیرضا رحمانی

دانشجوی مرکز تحقیقات تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

علی طریقت اسفنجانی

مرکز تحقیقات تغذیه، دپارتمان تغذیه بالینی، دانشکده تغذیه و علوم غذایی ، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

بهرام نیک نفس

دپارتمان طب داخلی دانشکده پزشکی، مرکز تحقیقات بیمارستان آموزشی امام رضا، تبریز، ایران

محسن ناصری

مرکز تحقیقات کارآزمایی بالینی طب سنتی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران