تاثیر کشت مخلوط شبدر قرمز و یونجه بر تراکم جمعیت و میزان آلودگی سرخرطومی برگ یونجه (Hypera postica (Col.: Curculionidae
محل انتشار: نامه انجمن حشره شناسی ایران، دوره: 36، شماره: 1
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 176
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JESI-36-1_003
تاریخ نمایه سازی: 21 دی 1401
چکیده مقاله:
تراکم جمعیت و میزان آلودگی به سرخرطومی برگ یونجه در کشت مخلوط یونجه و شبدر قرمز در ایستگاه تحقیقات چهار تخته بررسی گردید. تیمارها شامل نسبتهای مختلف بذر مخلوط یونجه (AL) و شبدر قرمز (RC) بهترتیب ۰-۱۰۰، ۲۰-۸۰، ۴۰-۶۰، ۵۰-۵۰، ۶۰-۴۰، ۸۰-۲۰، ۱۰۰-۰ درصد بودند. برای بررسی جمعیت آفت از تور حشرهگیری استاندارد استفاده شد. نمونه برداریها هفتگی انجام و دادهها در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی تجزیه واریانس شد. میزان آلودگی و خسارت آفت در هر کرت آزمایشی با بررسی ۲۰ عدد سرساقه یونجه انجام شد. نتایج نشان داد در تیمارهای کشت مخلوط، علوفه بیشتری نسبت به کشت خالص یونجه و شبدر قرمز تولید شد. میانگین تعداد لاروهای آفت در تیمارهای کشت مخلوط کمتر از یونجه خالص بود و این تفاوت در مجموع سه سال معنیدار بود. تراکم جمعیت لاروها و درصد آلودگی به آفت، در تیمارهای کشت مخلوط کمتر از یونجه خالص و این اختلاف نیز معنی دار بود. میانگین وزن خشک در تیمارهای RC۲۰AL۸۰، RC۴۰AL۶۰، RC۵۰AL۵۰، RC۶۰AL۴۰و RC۸۰AL۲۰ با یکدیگر اختلاف معنیدار نداشت ولی با تیمار یونجه خالص تفاوت معنیدار داشت. با افزایش میزان شبدر قرمز در تیمارها، میانگین وزن خشک تیمارها افزایش یافت. نتایج بیانگر آن بود که در تیمارهای مخلوط نسبت به کشت خالص یونجه آلودگی و درصد خسارت لارو کاهش و عملکرد علوفه افزایش یافت، لذا میتوان از تیمارهایی با نسبت ۲۰ تا ۴۰ درصد شبدر قرمز (RC۲۰AL۸۰، RC۴۰AL۶۰) برای نیل به عملکرد مطلوب علوفه و کاهش خسارت آفت بهره برد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیامک روشندل
بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان چهارمحال و بختیاری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شهرکرد، ایران.
سید جلیل نوربخشیان
بخش تحقیقات زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان چهارمحال و بختیاری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شهرکرد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :