پارامتر های تاثیر گذار بر حضور پذیری کودکان در فضاهای عمومی با رویکرد شهر دوستدار کودک، (نمونه موردی:منطقه یک شهر شیراز)

افزایش شهرنشینی و کمبود فضاهای شهری برای حضور کودکان در محیط های شهری، موجب شده است تا حضور آن ها در این عرصه روزبه روز کاهش یابد. نبود این فضاها، باعث گردیده تا حس تعلق کودکان به فضای شهری به گونه ای متفاوت ارزیابی گردد. ازاین رو، می توان این گونه بیان داشت که محیط، نقش بنیادین در شکل گیری شخصیت و رشد کودک داشته که از این طریق می تواند عوامل فرهنگی، اجتماعی و یا بخش عمده ای از دل بستگی های محیطی و مکانی کودک در بستر خانواده و محله شکل بگیرد. پژوهش حاضر با هدف تبیین و تحلیل مولفه های موثر بر حضورپذیری کودکان در محلات با رویکرد شهر دوستدار کودک، ؛ نمونه موردی: منطقه یک شهر شیراز انجام شده است. این تحقیق با مطالعات میدانی و کتابخانه ای و با استفاده از روش توصیفی، پرسشنامه ای تهیه گردید که توسط ۳۸۳ نفر از ساکنان منطقه یک شهر شیراز پاسخ داده شد. جهت تحلیل اطلاعات آماری از نرم افزار spss نسخه ۲۶ استفاده و تحلیل آماری داده ها در ۲ گروه توصیفی و تحلیلی انجام شد. با توجه به داده های بدست آمده، به بین معیارهای هویت مکان، خس خاطره انگیزی و حس تعلق به مکان در منطقه یک شهر شیراز و افزایش حضور پذیری کودکان محله در این بافت ها رابطه معنی داری وجود داشته باشد.