تاثیر آب مغناطیسی بر صحت اندازه گیری میزان رطوبت به وسیله ی دستگاه TDR در بافت های مختلف خاک

رطوبت خاک یکی از عوامل مهم و تعیین کننده رفتار خاک در تحقیقات آب و خاک است. اصولا روش های متداول اندازه گیری رطوبت خاک بسیار وقت گیر و هزینه بر هستند. این تحقیق در شرایط گلخانه ای در سه نوع خاک با بافت ( رس سیلتی، لوم رسی و لوم شنی) و در ۳ میدان مغناطیسی (صفر، ۳/۰ و ۶/۰ تسلا) و در سه تکرار انجام شد. در این پژوهش رطوبت خاک را با استفاده از دستگاه TDR اندازه گیری کرده و با مقادیر روش حجمی مقایسه گردید. نتایج نشان داد که دستگاه در خاک لوم شنی در تمامی سطوح آب مغناطیسی دارای بیشترین دقت بوده (به ترتیب در آب چاه، ۳/۰ و ۶/۰ تسلا دارای RMSE برابر با ۲/۱۵، ۳/۳ و ۵/۲) و با افزایش میزان رس در خاک از دقت دستگاه کاسته شده است. بر اساس نمودار همسانی ترسیم شده برای نتایج روش TDR و روش حجمی، بیشترین و کمترین همسانی بین دو روش به ترتیب در تیمارهای خاک با بافت لوم شنی و استفاده از آب مغناطیسی ۶/۰ تسلا (با ضریب تبیین ۹۲/۰) و خاک با بافت لوم رسی و استفاده از آب چاه (با ضریب تبیین ۴۲/۰) مشاهده شد. نتایج نشان داد که استفاده از آب مغناطیسی در آبیاری منجر به افزایش دقت دستگاه در بافت های مورد بررسی شده است.