رابطه ویژگی های شخصیتی والدین با خوش بینی و مهارت ارتباطی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ویژگی­های شخصیتی  والدین با خوش بینی و مهارت ارتباطی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان پسر پایه ی ششم مقطع ابتدایی شهر قاین (۵۰۹ نفر) بودند. در این پژوهش، از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای استفاده شد. به این صورت که از بین دانش آموزان پایه ششم مقطع ابتدایی شاغل به تحصیل، به کمک جدول کرجسی و مورگان تعداد ۲۰۰ دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه مهارت های ارتباطی شلاین و جرابک (۲۰۰۴)، ویژگی های شخصیتی نئو کاستا و مک کرا (۱۹۸۳) و خوش بینی شییر و کارور (۱۹۸۵) اطلاعات لازم جمع آوری گردید و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد بین ویژگی های شخصیتی والدین، خوش بینی و مهارت ارتباطی دانش آموزان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد در ضمن کلیه مولفه های ویژگی های شخصیتی والدین پیش بینی کننده قوی برای خوش بینی و مهارت ارتباطی دانش آموزان می باشند. بنابراین به منظور ارتقاء و بهبود تعاملات خانوادگی و رابطه والد فرزند برنامه های آموزشی خاصی باید ترتیب داد و از به وجود آمدن بدبینی و اثرات جانبی آن در نوجوانان ممانعت به عمل آورد.