ارائه مدل عوامل موثر بر ارتقاء اثربخشی ارتباط در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال تحصیلی ۹۸-۹۷: یک مطالعه توصیفی

چکیده زمینه و هدف: ارتباط موثر یک مهارت اصلی برای تمامی متخصصان مراقبت های بهداشتی و سلامت است که از دیرباز، ارتباطات در بخش سلامت، حوزه مهمی برای پژوهشگران بوده است، ارائه این ارتباطات برای ارائه مراقبت های بهداشتی با کیفیت بالا، حیاتی است. پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل عوامل موثر بر ارتقاء اثربخشی ارتباط در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ انجام گرفت.  مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان پزشکی مشغول به تحصیل مقطع دکتری عمومی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان به تعداد ۲۶۹ نفر در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ و بیماران و مراجعان به تعداد ۶۱۵۰ بودند. تعداد ۱۵۵ نفر از دانشجویان پزشکی و ۳۸۱ نفر از بیماران و مراجعان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به پرسش­نامه محقق ساخته ارتقاء اثر بخشی ارتباط پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که از بین ابعاد موثر بر ارتقاء اثربخشی ارتباط، پیامدها دارای بیشترین ضریب عاملی یا دارای بیشترین تاثیر بر مدل (۶۲۲/۰) و هم­چنین میانگین درجه تاثیر مولفه­های زمینه­ای دارای کم ترین درجه تاثیر بر مدل (۲۹۴/۰) دارد. نتیجه گیری: عوامل موثر بر ارتقاء اثربخشی ارتباطات شامل راهبردها، شرایط مداخله گر، شرایط علی، شرایط زمینه­ای و پیامدها بود. داشتن ارتباط موثر تاثیرات مثبتی برای دانشجویان پزشکی دارد، بنابراین باید در دوره­های آموزشی دانشجویان پزشکی تاکید زیادی بر آموزش مهارت­­های ارتباطی برای دانشجویان پزشکی صورت گیرد. واژه های کلیدی: اثربخشی، دانشجو، ارتباط، رفسنجان