تعیین محدوده کشندگی و غلظت میانه کشنده (LC۵۰ ۹۶h) آفت کش ارگانوفسفره دیازینون بر بچه ماهی سیم دریای خزر
محل انتشار: فصلنامه علوم و فنون دریایی، دوره: 17، شماره: 2
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 118
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMST-17-2_006
تاریخ نمایه سازی: 25 دی 1401
چکیده مقاله:
در طی این تحقیق سمیت حاد دیازینون بر بچه ماهی سیم دریای خزر مطالعه گردید. آزمایش سمیت حاد به صورت ساکن و بر اساس روش استاندارد O.E.C.D به مدت ۴ شبانه روز انجام و پارامترهای موثر فیزیکوشیمیایی آب شامل pH، اکسیژن محلول و درجه حرارت کنترل گردید. آزمایشات ابتدایی به منظور یافتن محدوده کشندگی با رهاسازی ۳ عدد بچه ماهی به داخل آکواریوم هایی که به حجم ۱۰ لیتر آبگیری شده بودند انجام شد و بعد از به دست آوردن محدوده کشندگی، تیمارهای نهایی با ۵ تیمار و ۳ تکرار برای تعیین غلظت کشنده (LC۵۰ ۹۶h) انجام پذیرفت. داده های حاصل با استفاده از روش آماری Probit در سطح اطمینان ۹۵ درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. غلظت های کشندگی حاد ۲۴ ساعت (LC۵۰ ۲۴h)، ۴۸ ساعت (LC۵۰ ۴۸h)، ۷۲ ساعت (LC۵۰ ۷۲h) و ۹۶ ساعت (LC۵۰ ۹۶h) دیازینون بر بچه ماهی سیم به ترتیب ۹۷۴/۱۰، ۳۹۱/۱۰، ۱۳۴/۹ و ۳۱۶/۷ میلی گرم بر لیتر به دست آمد. حداکثر غلظت مجاز سمیت (MATC) دیازینون بر بچه ماهی سیم، ۷۳/۰ میلی گرم بر لیتر و حداقل غلظت موثر (LOEC) این سم که به ۹۶h LC۱۰ اطلاق می گردد، ۶۳/۲ میلی گرم بر لیتر بدست آمد. مقاومت ماهی سیم در برابر دیازینون نسبت به سایر گونه ها زیاد می باشد و محدوده کشندگی دیازینون بر ماهی سیم در یک طیف محدود می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیرضا صفاهیه
Department of Marine Biology, Faculty of Marine Sciences, Khorramshahr University of Marine Science and Technology.
یعقوب جادی
Department of Marine Biology, Faculty of Marine Sciences, Khorramshahr University of Marine Science and Technology.
عبدالعلی موحدی نیا
Department of Marine Biology, Faculty of Marine Sciences, University of Mazandaran, Babolsar, Iran.
علی حلاجیان
International Sturgeon Research Institute, Rasht, Iran.
سهراب دژندیان
National Inland Water Aquaculture Institute, Anzali, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :