اثر آلودگی کادمیومی خاک بر برخی شاخص های فیزیولوژیک گیاه بنگدانه (Hyoscyamus niger L) در حضور و عدم حضور ریزجانداران محرک رشد گیاه

ریزجانداران محرک رشد گیاه به روشهای مستقیم و غیر مستقیم باعث بهبود رشد و عملکرد گیاه می­شوند. برای بررسی اثر باکتری­های محرک رشد گیاه و قارچ ریشه­های آربوسکولار بر برخی شاخص های فیزیولوژیک گیاه بنگدانه، آزمایش گلخانه­ای به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل غلظت­های مختلف کادمیوم (۰، ۱۰، ۳۰ و ۱۰۰ میلی گرم کادمیوم بر کیلوگرم خاک) و تلقیح میکروبی در سه سطح شاهد، PGPR (ترکیب سودوموناس های P. putida، P. fluorescens و P. aeruginosa) و AMF (ترکیب میکوریزهای G. mosseae، G. intraradices وG. fasciculatum) اجرا گردید. نتایج نشان داد تیمار­های آزمایش، طول ساقه و وزن خشک گیاه را در مقایسه با تیمار شاهد به طور معنی­داری (۰۵/۰P≤) افزایش دادند. همچنین نتایج بدست آمده نشان داد که با افزایش غلظت کادمیوم در خاک از غلظت کلروفیل a،b  و میزان نسبی آب برگ (RWC) به طور معنی­داری) ۰۵/۰P≤) کاسته شد. با اینحال در گیاهان تلقیح شده با ریزجانداران محرک رشد افزایش قابل توجهی در کلروفیل a،b  و RWC مشاهده شد. مقدار کربوهیدرات های محلول و پرولین تحت تنش آلودگی، در گیاهان باکتریایی و قارچی نسبت به گیاهان شاهد به طور معنی­داری افزایش یافت. همچنین درصد همزیستی میکوریزی با افزایش کادمیوم در خاک به طور معنی داری (۷۳% نسبت به Cd۰) کاهش یافت. چنین استنباط می گردد که در شرایط تنش فلزات سنگین می­توان از ریزجانداران محرک رشد بعنوان افزاینده­های رشد گیاه بهره برد.