بررسی تاثیر آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آسم

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 278

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HWCONF11_058

تاریخ نمایه سازی: 26 دی 1401

چکیده مقاله:

مقدمه: آسم، یک بیماری مزمن و مانند تمام بیماری های مزمن در جهان امروز رو به گسترش است. این اختلال بر کیفیت زندگیبیماران تاثیر به سزایی دارد. مروری بر تاثیر آموزش بر کیفیت زندگی افراد مبتلا، می تواند اهمیت و ارزشمندی آموزش را در اینبیماری مورد توجه بیشتر قرار دهد. هدف: مطالعه حاضر با هدف مروری بر تاثیر آموزش بر کیفیت زندگی افراد مبتلا صورت گرفتهاست.روش: این مطالعه به صورت مرور سیستماتیک با هدف بررسی و آنالیز تاثیر آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیمارانمبتلا به آسم انجام شده است. برای جستجوی مقالات از پایگاه های اطلاعاتی PubMed/Medline, Google Scholar, SID, CINAHL, Scopus, Elsevier, Iran doc, Magiran استفاده شد که مقالاتی در بازه زمانی ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۲ با تاکید برمقالات ۵ سال اخیر استخراج گردید.یافتهها: در مطالعه حاضر از ۱۰۰ مقاله مورد بررسی، ۲۵ مقاله انگلیسی انتخاب شد. یافته ها براساس محتوا در ۲ بخش ۱) بررسی تاثیر آموزش خودمراقبتی بر کنترل علائم آسم و بهبود کیفیت زندگی و ۲) تاثیر روشها ومدلهای مختلف آموزش خودمراقبتی در بیماری آسم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس یافته ها آموزش خودمراقبتی درکودکان و بزرگسالان مبتلا به آسم میتواند سبب افزایش آگاهی نسبت به بیماری، بالا رفتن اعتماد به نفس افراد، کاهش میزاناضطراب و در نهایت ارتقاء کیفیت زندگی افراد شود. انتخاب روشها و الگوهای مختلف آموزش خودمراقبتی میتواند وابسته بهپارامترهای دموگرافیک (سن، تحصیلات، و...) و فرهنگ، دارای اثرگذاری متفاوت باشد.نتیجه گیری: آموزش خودمراقبتی از گام هایبسیار مهم در نظام سلامت هر جامعه، به طور خاص در بیماری های مزمن از جمله آسم است. این آموزشها سبب افزایش کیفیتزندگی افراد مبتلا، همچنین سبب کاهش بار اقتصادی ناشی از این بیماری ها بر خانواده و اجتماع میشود. انتخاب الگوها و ابزارهایمختلف و مناسب آموزش برای افزایش رسیدن بیمار به خودمراقبتی میتواند تحت تاثیر پارامترهای دموگرافیک از جمله سن و میزانتحصیلات و فرهنگ قرار بگیرد که باید مورد توجه پرستاران و سایر مراقبین سلامت باشد.

نویسندگان

محمدحسین تکلیف

دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری داخلی- جراحی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان،بندرعباس، ایران

پونه یوسفی

مربی پرستاری،گروه پرستاری، دانشکده پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران

زهرا صادقی

دانشجو کارشناسی پرستاری ، گروه پرستاری ، واحد ارسنجان ، دانشگاه آزاد اسلامی ، ارسنجان ، ایران

ساناز بستانی

پرستاری داخلی -جراحی (کارشناسی ارشد) – گروه پرستاری، واحد علوم پزشکی قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران