نهادی بودن داوری در وایپو و مقایسه آن با قانون داوری تجاری بین المللی

امروزه داوری تجاری به عنوان یکی از شیوه های جایگزین حل اختلاف، نقشی پر اهمیت در حل و فصل اختلافهای تجاری بین المللی ایفا می نماید. همین امر موجب تدوین قوانین در کشورهای مختلف و همچنین شکل گیرینهادهای داوری ملی و بین المللی شده است. این قوانین و مقررات ملی و بین المللی (مقررات رسیدگی در نهادهایداوری بین المللی) دارای تفاوت هایی با یکدیگر هستند که بررسی و مداقه در آنها می تواند منجر به تسهیل استفادهاز نهاد داوری و اجرای آراء آن گردد. بر این اساس چالش اصلی این پژوهش عبارت است از بررسی تفاوت های وشباهت ها در مقررات سازمان جهانی مالکیت های فکری و قانون داوری تجاری بین المللی ایران. در واقع، با توجه بهاینکه نهاد داوری وایپو یکی از فعالترین نهادهای داوری در سطح بین المللی می باشد، بررسی قوانین و مقررات آن ازیک سو ما را با شیوه رسیدگی در این نهاد داوری آشنا می سازد و از سوی دیگر، تفاوت ها در روند رسیدگی داوریدر این نهاد و قانون داوری تجاری بین المللی را نیز آشکار خواهد نمود. در انتهای این پژوهش مشخص می شود کهقانون حاکم بر ماهیت دعوی در داوری اصولا تابع حاکمیت اراده ی ا قانونی است که طرفین قرارداد با توافق تعیینمی کنند. تعارض قواعد آ مره ملی کشورها با قواعد بین المللی باعث نادیده گرفته شدن این قواعد از سوی داورانعلیرغم اراده طرفین می شود. وضعیت حمایت از مالکیت فکری در ایران به نظر می رسد دارای پایه های جدید وگاها سستی است که احتیاج به بررسی بیشتر در قوانین جدید دارد. تفاوت هایی که در مقررات داوری سازمانجهانی مالکیت فکری وجود دارد مانند محرمانه بودن داوری، سرعت در رسیدگی، قطعیت آراء بدون حق اعتراض،تجدید نظر خواهی و نهادی بودن مقررات داوری (Wipo) به نظر می رسد در مقررات داوری تجاری بین المللیوجود ندارد یا کم رنگ می باشد.