بررسی اثر کم آبیاری در روش های آبیاری کرتی و میکرو (Tape) بر کارایی مصرف آب، عملکرد، و برخی خصوصیات مورفولوژیک پیاز

به منظور بررسی تاثیر کم آبیاری و روش­های مختلف آبیاری بر عملکرد و کارایی مصرف آب و برخی ویژگی های مورفولوژیک پیاز در سال­های زراعی ۱۳۸۴ و۱۳۸۵ آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی زهک زابل به صورت  طرح آزمایشی اسپلیت پلات درقالب بلوک کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد.  روش های آبیاری کرتی و تیپ (Tape) عامل اصلی و مقدار آبیاری در سه سطح، شامل آبیاری به میزان ۱۰۰ درصد نیازآبی گیاه (T۱) ، آبیاری به میزان ۷۵درصد نیاز آبی گیاه(T۲) ، و آبیاری به میزان ۵۰ درصد نیاز آبی گیاه (T۳) عامل فرعی این طرح را تشکیل دادند.  براساس نتایج حاصل از تجزیه مرکب داده­ها در دوسال آزمایش، تغییر سیستم آبیاری از کرتی به تیپ، باعث شد عملکرد غده، وزن بزرگترین غده، قطر غده، و ارتفاع تنه گیاه افزایش معنی داری پیدا کند.  همچنین کلیه صفات مورفولوژیکی اندازه گیری شده، تحت تاثیر سطوح مختلف مقدار آب آبیاری قرار گرفت و اختلاف معنی­داری در سطح یک درصد نشان دادند.  مقایسه میانگین عملکرد ها نشان داد که تیمار آبیاری کامل بالاترین عملکرد غده را به میزان ۷۵/۲۴ تن در هکتار به دست داد.  همچنین بررسی نتایج مقدارکارایی مصرف آب نشان داد که میانگین تیمارها در روش تیپ با مقدار ۸۶/۳ (کیلوگرم به ازای مترمکعب) تفاوت معنی­داری با مقدار این پارامتر در روش کرتی (۸۰/۲ کیلوگرم به ازای مترمکعب) داشت در حالی که اختلاف معنی داری بین تیمارهای مقدار آب آبیاری نبود اما بالاترین مقدار به تیمار  T۲در هر دو روش اختصاص داشت.