به سوی کشت هوشمند برنج

بخش کشاورزی توان تامین غذای موردنیاز جمعیت در سال ۲۰۵۰ را نخواهد داشت. ازطرفی اتلاف و هدررفت محصولات تولیدی، این چالش را مضاعف می کند. لذا، یکی از مهم ترین راهبردها برای امنیت غذایی و جلوگیری از اتلاف منابع و نهاده های کشاورزی، هوشمندسازی کشاورزی است. کشاورزی هوشمند بر گردآوری داده ها، انتقال داده ها و ذخیره سازی آن ها در نظام های ذخیره از راه دور استوار است و با تجزیه و ترکیب اطلاعات، امکان تصمیم سازی در حداقل زمان ممکن را فراهم می آورد. استفاده از ماشین آلات هوشمند در شالیزارها، مدیریت هوشمند بیماری های گیاهی و علف های هرز شالیزارها، و آبیاری هوشمند شالیزارها، نمونه هایی از فناوری های استفاده شده در نظام کشاورزی هستند. کشاورزی هوشمند، کمیت و کیفیت محصولات را افزایش می دهد و با بهینه سازی تولید، بهره گیری از نیروی انسانی را بهبود می بخشد. استفاده از فناوری های هوشمند، مدیریت کشاورزی را رونق داده، به مهاجرت معکوس به روستاها کمک کرده و منابع زیست محیطی را حفظ می کند. علی رغم مزایای فراوان نظام هوشمند در مدیریت مزرعه، عدم دسترسی به شبکه اینترنت مناسب در مناطق روستایی و نیاز به مهارت و دقت بالای کاربر در به کارگیری کشاورزی هوشمند، دو چالش عمده کشت هوشمند برنج است که در این نوشتار راهکارهای لازم ارائه شده است.