بررسی تاثیر نانوذرات هیدروکسی آپاتیت بر زیست تخریب پذیری داربست پلیهیدروکسی بوتیرات مورد استفاده در مهندسی بافت استخوان(NCNIEE۲۰۲۲)

اخیرا داربست های کامپوزیتی پلی استر-سرامیکی د رکاربردهای مهندسی بافت استخوان رواج یافته اند. در این مطالعه ابتدا نانوذرات هیدروکسی آپاتیت (nHA) به روش سل - ژل سنتز و سپس داربست نانوکامپوزیتی پلی -۳هیدروکسی بوتیرات/ هیدروکسی آپاتیت(PHB/nHA) به روش ریخته گری حلال و انحلال ذره تهیه شد. به منظور تعیین ساختار پودر HA سنتز شده وهمچنین ساختار داربست ها، تکنیک های پراش پرتو ایکس (XRD)، آنالیز پراش پرتو ایکس براساس طول موج (WDXA)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و میکروسکوپ الکترونی عبور نوری (TEM) مورد استفاده واقع شد. اندازه ذراتHA طبق تصویر TEM، ،۳۰ تا ۴۰ نانومتروطبق رابطه دبای شرر۳۵ نانومتر بود. طیف پراش پرتو ایکس پودر هیدروکسی آپاتیت سنتز شده، تشکیل فاز آپاتیت را تایید می کند. اندازه گیری کاهش وزن داربست ها در محلول PBS، حاکی از افزایش میزان تخریب با افزایش تخلخل و افزایش مقدار nHA تا ۷/۵ درصد می باشد. مقادیر کاهش وزن داربست ها قبل وبعد از تخریب نشان داد که این پلیمر دارای هیدرولیز آرام می باشد. این مطالعه نشان می دهد که داربست کامپوزیتی (PHB/nHA) با۷/۵%nHA می تواند کاندید مناسبی برای مهندسی بافت استخوان باشد.